Bütün dünya lanet olası korona ile didişir, can derdine düşüp savaş verirken, insan merak ediyor, “Sahiden, Hindistan’da neden sosyal patlama yaşanmıyor?”
Çok fazla merak iyi bir şey değil, insanın başına bazen bela da getirebilir de, merak işte…
İlla ki yaşanması, olması mı gerek, bilmiyorum. Ben soruyu sorup kenara çekilirken, Hindistan'a gidenler fakirliği ve sefaleti çok yakinen bilirler. Bazı kareler Türkiye'de görülse yer yerinden oynar; toplum ayaklanır.
*
Bu kadar acınası durum karşısında insanlar neden tepki göstermiyor diye Guwahati üniversitesindeki bir akademisyene sormuşlar.
Bakın verdiği cevapta ne söylemiş; “Burada insanlar genelde reenkarnasyona (Ruh göçü, ruhun sürekli olarak tekrar bedenlendiğine inanmak. Hinduizm ve animizmde ruhun başka bir bedende ya da formda yeniden yeryüzüne döneceğine olan inanç) Bu inanca göre yaşadıkları hayattan memnun olmaları gerekiyor. Şayet memnun olmaz şikâyetçi olurlarsa bir sonraki hayatta daha düşük, daha sefil hayat yaşayacaklarına inanıyorlar.
İkinci yaşamlarına fare, böcek gibi haşere olarak devam etmekten korkuyorlar. Hayatlarından memnun olur, şikâyetçi olmazlarsa bir sonraki hayatlarında üst kasta geçeceklerini, daha konforlu hayat süreceklerini düşünüyorlar. O nedenledir ki insanlar, hayatlarını kabullenip şikâyetçi olmuyorlar.”
*
Özetle sevgili dostlar…
Cehalet insanî bir hastalıktır