Oynarlar çığlık atarlar, eğlendirirler, kavga ederler… Biraz da bize benzerler. Çeşit çeşit maymun var bizdekiler gibi…
En enteresan davranışları ise kendi kıçının açıkta olmasına bakmaz arkadaşının komşusunun kıçına bakar gülerler!
Kavga edeni fesat çıkaranı kendini döveni yakalatanı alkışlarlar…
Bir başka enteresanlık ise kendi elindekinin kıymetini bilmez başkalarının yiyeceğindedir gözleri, fırıl fırıl dönerler o yüzden. Fırsatı buldu mu, saldırır alırlar zayıfın elinden…
Oysa aklına bile gelmez o yiyecekleri atan hep başkasıdır, atmasa açlıktan ölecek ya da birbirlerinin gözünü oyacak ve birbirlerini yiyecekler…
Şimdiki durumumuz buna benziyor mu, maymunların yaşamı gibi. Ne dersiniz...
VAZGEÇİLMEZLER
Bir gün bir doktora, gerginlik ve tedirginlikten şikâyetçi olan bir hasta gelmiş. Yapması gereken çok işinin bulunduğunu; fakat kendisinin rahatsız, işlerin ise beklemeye tahammülü olmadığını söylemiş. Doktor,
Bu işleri başka biri yapamaz mı? Ya da bir başkası size yardımcı olamaz mı? Diye sormuş. Adam, Onları yalnız ben yapabilirim; bütün işler bana bakıyor! Diye cevap vermiş. Doktor,
Sana bir reçete vereceğim. Bu reçeteyi aynen tatbik etmen gerekiyor! Diyerek, yazıp eline vermiş.
Adam reçeteyi eline alıp baktığında, hayretler içinde kalmış. Reçetede, Her gün en az iki saat işi bırakıp yürüyüş yapacaksın ve her haftanın yarım gününü bir mezarlıkta geçireceksin yazıyormuş. Hasta adam;
Yürüyüşü anladık ama neden mezarlık? Diye sormuş.
Doktor, Oraya gidip mezar taşlarına bakmanı istiyorum. Mezarlıklar, kendilerini vazgeçilmez sanan insanlarla doludur. Sen de onlar gibi ölüp mezarlığa gömülünce, kendinden başkasının yapmasına imkân olmadığını zannettiğin işlerin, başkaları tarafından da yapılmaya devam ettiğini göreceksin, demiş.
Evet, bulundukları noktada kendilerini vazgeçilmez gören; hâlbuki orada, problem çözmek yerine problemin bir parçası olduğunun farkına varmayan insanlar için de, doktorun reçetesi geçerli
İNŞAAT MÜHENDİSİ GÖKHAN BİNİCİ