banner1553

Dostlar babam ve annem, nerdeyse günün büyük çoğunluğunu hatmi şerif yaparak geçirirlerdi.

Annem 7 günde, babam 10 günde bir hatmi şerif okurdu.

Yıllardır böyle, bitmeyen kavganın konusu hep aynıydı. Babam anneme harfleri yuvarladığını, hızlı okuduğunu gerekçe gösterir, ‘Sesli oku da dinleyeyim!’  derdi.

Anam da ‘sen mi kabul edeceksin! Ben böyle okuyorum sana ne!’ derdi.

Babam kurallara uyar harflerin çıkış yerlerine özen gösterir medlere riayet eder, tecvit kurallarını muhakkak uygulayarak okurdu. Özensiz bir iş yaptığını görmedim.

Anam ise hızlı okurdu, kavganın sebebi buydu. Yani aralarında bir hatmi şerif için üç günlük fark var ve bu kavga hiç bitmez, böylesine aralarında tatlı bir yarış tatlı bir rekabet vardı.

Namaz içinde durum aynıydı. Annem namaz kılarken babam onu izler rükûlarını hakkıyla yerine getirip getirmediğini denetler, tadili erkana uymayan yerleri uyarırdı. Yine hızlı olduğunu söylerdi.

O da yine aynı cevabı verirdi; ‘Sen mi kabul edeceksin! sana ne!’ der, her gittiğimizde her birimize birer hatmi şerif hediye ederdi.

*

En son depremden 5 saat önce yine bizlere hatmi şerif hediye etti.  Ve en son okudukları hatmi şerifin sevabını üzerinde hakkı olanlara ve bugüne kadar kendisine emeği geçenlere hediye etmiştik.

Seccade ile Kur’an arasında geçen bir ömür. Tatlı bir yarış, tatlı bir kavga! 

Selametle!

Dikkat!

Yorum yapabilmek için üye girşi yapmanız gerekmektedir. Üye değilseniz hemen üye olun.

Üye Girişi Üye Ol

banner1560

banner1551

banner1561

banner1552

banner1554

banner1555

banner1556

banner1557