Baksana Reis’im, bir vermidon versene şurdan!

28 Mart 2014, 15:54

865 kez okundu.

Şahsi işler, hazine arazileri, hesaplar-kitaplar, basın kuruluşları, havuzlar, yatırımlar, eritmeler, hisseler ve sıfırlamalar…

Bir cemaatin iş dünyası ile aşırı ilgisi, size göre neyin alameti?

Hocasının bir patron gibi, bir emir komuta zinciri çerçevesinde, güç göstergesi gibi duruşu, kararlarda son sözü söyleyişi…

Beri tarafta da bunlar…

Öte tarafta karmakarışık, labirent gibi bir dünya…

Anlamış değilim…

Kimin eli kimin cebindeydi, bugün bu eller nerelere uzanıyor, kim kimi öpüyor, kim kimi kucaklıyor, kim kime çalım atıyor, kimler topu taca atarken, birileri ofsayıttan gol atma derdinde!

Çözebilmek mümkün değil.

Aile şirketleri nedir bilirsiniz. Patron da, ortakları da, çalışanları da, yöneten de aynı camiadan.

Ve patron…

Milletvekilleri, belediye başkanları, alttakiler, üsttekine ‘büyüğüm’ diye hitap etmese de, dışarıda, sağda solda konuşurken, ’patron’ der, başka bir şey demez.

Ülkücü camianın içindelerse, patronun ismi ‘reis’e dönüşür.

Büyüklere patron derler, baronlara patron etiketini yakıştırırlar, ideoloji götürüyorsa, patronun yerini reis alır.

Belediye reisi… Başkanı ya da… Veya şehr-ül emin…

Oysa biz…

30 Mart mahalli seçimlerinde sandığa gidiyoruz. Demokratik hakkımızı kullanarak, vatandaşlık görevimizi, üzerimize düşen sorumluluğu yerine getirerek…

Milletvekili seçeriz, başbakanda seçeriz, o seçilmişlerden bakan da çıkar, Allah’a yan bakan da…

Oy verirken, bir tek patron veya reis seçmiyoruz.

Patron kelimesi günümüzde sık kullanılır. Simitçi de kullanır, bakkal da, bir liraya adam tartan gariban da, tuhafiyeci ve manav da…

Hele biraz da giyimli kuşamlı ise, kalantor birine benziyorsa, hele hele bize iş de verdiyse, hele baron dediklerinden söz geçiren biriyse, ‘en büyük patron bizim patron’dur…

Patron daha münasip!

Milletin ve bulunduğumuz coğrafyanın patronu mu olur reis?

Olursa hepsini, herkesi kendisinin sanmaz mı, diyeceğim de, yazının sonuna geldim, izin verin de Mustafa Poyraz reis’ime bir ‘güle güle!’ deyim.

“Ede, bir vermidon versene şurdan!”