Cehaletin kadar yükselirsin, ötesini bekleme!

15 Aralık 2016, 13:12

697 kez okundu.

Bu başlıkta, bu meseleye ilişkin biri yazı daha yazdığımı hatırlıyorum. Neden tekrarına gerek duyduğuma gelince, memlekette kendini siyaset allamesi zanneden o kadar çok adam var ki, adam zır cahil, adam çalıdan teyyare, adam zavallıdan da zavallı.

Maşallah sürüsüne bereket, iyi ki yokluğu çekilmiyor da, iyilerin kıymeti ortaya çıkıyor bu yüzden!

Amerikalı bir psikiyatri uzmanının araştırmasının sonucu şu; “Cehalet, gerçek bilginin aksine, insanların kendine olan güvenini artırır!”

Hoppalaaaa! Ne alaka diyorsunuz, değil mi? Öyleymiş!

Niteliksiz insanlar, ne ölçüde nitelikli olduklarını fark edemezler.

Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedirler.

Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini anlamaktan da acizdirler.

Eğer nitelikleri belli bir eğitimle arttırılırsa, aynı niteliksiz insanlar, yetersizliklerinin farkına varmaya başlarlar.

Amerika’da bir üniversitede öğrenciler arasında bir test yapılmış. Klasik; “nasıl geçti?” sorusuna öğrencilerin cevabı istenmiş. Soruların yüzde 10’una bile cevap veremeyenlerin kendilerine güvenleri müthiş çıkmış. Testin yüzde 60’ına doğru cevap verdiklerini düşündüklerini, hatta iyi günlerinde olmaları halinde yüzde 70 başarıya bile ulaşabileceklerine inandıklarını söylenmişler.

Soruların yüzde 90’ından fazlasını doğru cevaplayanlar ise en alçakgönüllü deneklermiş. Soruların yüzde 70’ine doğru cevap verdiklerini düşünüyorlarmış.

Bu bir hastalık.

Herkes kendini övüyor. Bizde bile yemekli toplantı olsa 100 kişi katılır. Herkes beş numara on yıldız gazeteci! Kimse ayranım ekşi demiyor, herkes kendini birinci sınıf gazeteci yerine koyuyor. İşinde çok iyi olduğuna yürekten inanan o kadar çok yetersiz, niteliksiz insan var ki aramızda, kendilerini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymazlar.

Rezil olacaklarını bile bile…

Aksine de her şeyin hakkı olduğunu düşünürler. Zaten kendisi de bu iş için yaratılmış, biçilmiş kaftan mübarek!

Etrafınıza bir bakın, ne kadar çok örneğini görürsünüz!

Ben ne desem, laf olur, söz olur! Çoğu da bu meselede hastalık hastası. Ruhen…

Tabi kişilikleri gelişmediği için…