Engellilere kamuda iş ve ekmek var mı?

25 Mart 2016, 09:21

435 kez okundu.

Gazetede haberi okuyup, Aile ve sosyal Politikalar Bakanı, eski vekilimiz sayın Dr. Yıldırım Ramazanoğlu'nun müstakbel eşi, bugünlerde Karaman’daki bir vakıfta yaşanan tecavüz olayında yaptığı açıklamalarla gündeme gelen sayın Dr. Sema Ramazanoğlu açıklayınca öğrendik ki, yokmuş.

Her yıl, sair zamanlarda ve özellikle 3 Aralık'ta 'engelliler haftası' kutlanır. Göstermelik tamamen. Engellilerde çekilen birkaç poz fotoğraf, cilalanmış ve ezberlenmiş birkaç cümle, gönül alma, o kadar. Dostlar alış-verişte görsün hesabı. Bu kutlama şölenine, zoraki kutlamaya bürokratlar katılır, belediyeler sözüm ona destek verir, sivil toplum kuruluşları da şöyle kıyısından kenarından bir açıklama gönderirler, al sana engelliler hafta kutlaması. Şehitlerde olduğu gibi. İstismara, oya tahvile en yatkın, en meyilli hafta ya, ondan...

Maksat gazetelerde, sitelerde boy boy haberler, fotoğraflar çıksın yeter! Aslında engelli vatandaşlar ve onları bekleyen sorunlar çok da umurlarında olmadıkları gibi, haftayı da kutlamak için kutladıklarını herkes biliyor. Şehrimizde birkaç tane engelliler derneği var. "Birleşin, bir çatı altında oluşum sağlayın, sesiniz daha gür çıksın, yaptırım gücünüz olsun!" deseniz, önerseniz de, hiçbiri bu sevimli, yapıcı öneriye sıcak bakmaz, yanaşmaz. Bunu bazı ziyaretlerde valimiz sayın Mustafa Hakan Güvençer de önermişti. Söylediği ile kaldı, o kadar.

Herkesin, her birinin ayrı bir hesabı, düşüncesi var. Var da kabul etmek gerekirse, kamu sektörü bu meselede sınıfta kalmıştır.

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı sayın Sema Ramazanoğlu, 2012-15 yılları arasında kamu ve özel sektörde istihdam edilen engelli vatandaşların sayısını açıklamış. Özel sektör, yıl için belirlenen engelli işçi istihdamının neredeyse tümünü karşılarken, kamu sektörü ise çok az miktarda engelliye kapısını açmış. Ve ne hikmetse, engelli memur alımında ise erkek egemenliği dikkat çekerken, engelli kadınların iş ve aş umudu hemen hemen yok gibi.

Engelli vatandaşlarımızın umudu, beklentisi ve istekleri şu özetle; ikinci sınıf vatandaşa yerine konmak istemiyorlar. Dilencilik yapmayı akıllarından bile geçirmezlerken, ailelerine, topluma olan sorumlulukları gereği çalışabilecekleri iş istiyorlar. Özel ve kamu sektöründen.

Sizce istedikleri şey çok mu? Makul ve mantıklı değil mi?