Eşeğe altın semer vursan, yine eşek, yine eşektir!

25 Kasım 2019, 10:13

496 kez okundu.

Bunu ben demiyorum. Atalarımız söylemiştir seneler önce. Haksız da sayılmazlar. Zira günümüzde oturduğu, işgal ettiği makamı, koltuğu dolduramayan, layık olamayan, toplumda karşılığı olmayan, allek (Maraş dilinde allek, bir sözü bir sözünü tutmayan, dengesiz, ne dediğini bilmeyen, yalan söyleyen, çapsız ve cahil kimseler. Allah kimseyi bu çirkin ünvanla hatırlatmasın!) o kadar çok insan var ki, bu şiir onlara gelsin istedik!

Aşağıda okuyacağınız şiir benim değil. Diyeceksiniz ki, “Bu şiiri kime atfettin? Durup dururken neden icap etti?”

Haklısınız. Sorabilirsiniz! Lakin şiirin herhangi biri muhatabı yok. Üzerine alınan varsa, çok da umurumda değil. Siz şiiri okurken hangi duygular içinde olacaksınız, şiirdeki kelimelere, dörtlüklere hangi gözle, niyetle bakacaksınız, hangi anlamları yükleyeceksiniz, onu bilemem. Ancak bildiğim şu, bu şiir birilerine göndermede bulunuyor. Yani muhatabı belli…

Allek birisi…

Düşünün bakalım, muhatabını, sahibini bulabilecek misiniz? Haa, aklınıza ilk gelen ismin kim olacağını tahmin etmiyor değilim. Ama yanılıyorsunuz. Kırk yıl düşünseniz bile bilemeyecek, aklınıza getiremeyeceksiniz.

İpucu mu? Daha neler!

İşte o şiir…

EŞEĞE GEM VURMAMAYIN KENDİSİNİ AT SANIR!

Benim ağzım pek yandı, siz dikkat edin,

Yalnız layık olan adama hürmet edin,

Haddini kim bilmezse ona hakaret edin,

Ele alçak durmayın, onu hakikat sanır,

Eşeğe gem vurmayın, kendisini at sanır.

İnsanların kimisi uyuz köpek gibidir,

Kimisi ayı gibi, kimi eşek gibidir,

Tilkiye doğru olmak, hakka sövmek gibidir,

Namerdi okşamayın, onu bir tokat sanır,