Gazetecilik sevilecek bir meslek mi?

14 Kasım 2012, 09:55

840 kez okundu.

Bu mesleği sevmemek mümkün değil. Ruhumuza işlemiş, seviyorum işte. Her türlü stresine, yorgunluğuna, meşakkatine ve aldırmadığımız ve pabuç bırakmadığımız tehditlerine rağmen, bir taraftan da çok eğlenceli aslında.

Aslında ve gerçek öyle, eğleniyorum haberleri yaparken, köşe yazılarını yetiştirmeye çalışırken. Eğleniyorum çünkü bir gün iktidar yalakası olduğumu öğreniyorum, bir gün bakmışsın bendeniz iktidar karşıtı olmuşum.

Hiç haberim yok!

Bakıyorsun, bir haber ya da yorumdan ötürü, CHP düşmanı ilan edilmişim. Oysa bana sormamışlar, “arkadaş, sen hangi takımı tutuyorsun!” şeklinde.

Sormasınlar. Sorsalar da cevabını bulamazlar zaten.

Ya da bir başka partili beni MHP kefesine koyuyor.

Her iş böyle.

Düzgün yaparsan işini, yeri geldiğinde etliye sütlüye karışsan da, itibardan harcamadığın, krediyi olumlu kullandığın sürece, söylenenler havada kalacaktır.

Biz bu şehirde kim kaç gratlık işadamı, kaç tonluk siyasetçi, kaç tonluk yerel yönetici, kaç okkalık gazeteci, kaç kilogramlık bürokrat biliyoruz evvel Allah.

O bakımdan, kimse kimseye kulp takmaya kalkışmasın.

Herkes önce kendine, aynaya baktığında kendi suratını tahlil etsin!

Zaten biz ne yazarsak yazalım, ne söylersek söyleyelim, okuduğunu anlamayanları, ya da anlamak istemeyenleri bir tarafa bırakarak, okuduğunu ısrarla, inatla yanlış anlayanları da bir tarafa ayırarak yazıyorum, herkes anlamak istediği gibi anlıyor yazılanı. Ve tabi, baktığı pencereden gördüğü kadarını…

Ve kim işine nasıl geliyorsa, öyle değerlendiriyor okuduğunu, yazılanları…

Ötesi boş!

Çünkü gazetecinin partisi olmaz.

Bugünlerde şarkılara, türkülere ve şiirlere verdik kendimizi.

İşte bir dörtlük. Yazıyı bununla bitirelim, siyasetçiler gibi günü kurtarmış oluruz.

Çünkü onlar günübirlik siyaseti seviyorlar.

Hele hele her dönemin siyasetçileri…

Neşe gölgen gibi arkanda yürür el pençe

Ve sürer pembe topuklarla beyaz terliğini.

Seni görmezse gözüm görmez olur neşeyi

Bana göstermesin Allah senin eksikliğini…

(F.Nafiz Çamlıbel)