Gıdıklarsam gülme!

29 Kasım 2014, 13:11

945 kez okundu.

Dediler ki, Maraş halkı, siyasetçileri aklından, gönlünden ve defterinden sildi. O da ne, bakıyorum, vekiller Maraş’a geldiğinde, o siyasetçilere veryansın edenler, arkasından atıp tutan sözde siyaset erbapları, vekilin çantasını taşıyor, ağzından bal damlarcasına, bir methiye, bir övgü ki, gırla gidiyor. Sanki o hakareti eden, siyasetçiyi defterden, telefon rehberinden silen ben değilim.

Belediyeler… Aman Ya Rab’bim o ne sözler, o ne eleştiriler, o ne insanı delip geçen oklar. Zannedersiniz, kanlı bıçaklı düşmanlar. Hakaretin bini bir para… Tutabilene aşk olsun. E birader, bakıyorsun, o hakaret ettiği, yerden yere çaldığı başkanın karşısında el pençe divan, ‘bir emrin var mı sayın başkanım?’ yılışıklıkları, düzeysizlikleri, samimiyetsizlikleri…

Suratına tükürsen yağmur yağdı zannedip, ‘Ya Rabbi şükür’ diyecek.

Eh insan utanır birader!

O küfreden, hakaret etmedik, eleştirmedik yer bırakmayanlar, muhatabı ile karşı karşıya geldiğinde, zannedersin ağzından bal damlıyor. Samimiyet yok. Eh, insan cibilliyetsiz olunca, çok görmüyorsun. Açık açık, delikanlıca eleştiren, yüzüne karşı ‘böyleyken böyle!’ diyen yok. Kaçak güreşiyorlar, korkaklar ve ürkekler. Sonra da çıkıp, biz bu şehirde siyaset yapıyoruz diyorlar.

Hadi lan!