Gökyüzünün kapıları…

21 Nisan 2020, 13:00

141 kez okundu.

“Kapısını Salihlere ve fakirlere kapatan hükümdarlara, Allah (c.c) ihtiyaçları olduğu zaman, göklerin kapılarını bu hükümdarlara kapatır”

Bu hadisi şerifteki hükümdardan maksat, küçük bir beldede bir başkanlık da olabilir veya bulunduğu bir kurumda yöneticilik de olabilir...

Kısacası, küçük bir aileden tutalım da, devlet yönetimine kadar bütün yöneticileri bu hadisi şerif kapsamaktadır...

Yani, kendisinin maiyetinde bulunan,

İhtiyaç sahiplerinin ihtiyaçlarını görmeyen bir yöneticinin Allah’ta ihtiyacını görmez...

Yani o yöneticinin istemiş olduğu huzuru ve sağlığı vermez...

Göklerin rahmet kapılarını ona kapatır...

Yardım ettiğiniz zaman, ihtiyaç sahibinin yüzündeki gülümsemeyi bir hatırlayın...

Peki, yardım edilmediği zaman bu ihtiyaç sahibinin ağladığını, ızdırap duyduğunu hissedebiliyor musunuz...?

Ve bunun sorumluluğu da sizdedir ve sizden sorulacaktır...

Bunun farkında mısınız...?

İhtiyaç sahibi millet beni görmesin diye halkın huzuruna çıkmayan bir yönetici düşünelim; Allah’ta zamanı geldiğinde, bu yöneticiye lazım olacak olan gönül zenginliğini ve ihtiyaç duyduğu hiçbir şeyi vermeyecektir...

Sünnetullah budur...

Ne kadar verirsen o kadar alırsın...

Sosyal hayatın işleyişi Allah katında da böyledir; Ne kadar hizmet edersen, karşılığını da aynı şekilde göreceksin...

Halka yüz çevirene, Allah da yüz çevirir, halkın ihtiyacını görmeyene, Allah da göklerin kapılarını kapatır ve onun ihtiyacını görmez...

Sen güçlü olduğun halde, birilerine bir şeyler vermek zorunda olduğun halde, bunu yapmaz isen eğer; Allah da seni muhtaç bir vaziyette bırakacaktır...

Mazlum ve fakir halkı görmeyeni Allah da görmez...

“Ne olursan ol bir baş ol, soğan dahi olsa bir soğanın başı ol” sözü aslında insanlığa ve İslâm’a uygun değildir...

“Ne olursan ol, insanlığın başı ol... iyiliğin başı ol... şeklinde bu söz düzeltilmelidir.” diyor İsmet Özel...

Yani yönetici olmak, bir marifet değildir...

Yönetici olmak, bir sorumluluk gerektirir...

Yöneticilik, bir hamallıktır...

Yöneticilik, Allah’ın karşısında titremeyi gerektiren bir sorumluluktur...

Yönetici olduğumuz zaman mutlaka hakkını vermek gerekiyor...

İyiliğin başı olmak gerekiyor...

Güzelliğin başı olmak gerekiyor...

Adaletin başı olmak gerekiyor...

Sorumluluğumuzda bulunan, bize bağlı olarak yaşayan insanların ihtiyaçlarını görmek gerekiyor...