İçimizdeki Suriyeliler ve Ülkü Ocakları Başkanı Mesut Kaplan: "Türkçe giderse Türkiye gider!"

04 Mayıs 2017, 17:25

657 kez okundu.

Bu cümle, bu tespit, bu haklı ve yerinde yorum, beni hayli düşündürmedi değil. Lakin bu hassas mesele için yazı ve haber yapıldığında, Türkiye ve şehrimizde yaşayan binlerce Suriyeliler ile Türk halkı arasında bir çatışma ortamı yaratılmaması, gerginliğe meydan verilmemesi, kutuplaşmaya ve ayrışmaya alan açılmaması düşüncesiyle bürokratik kesim biraz ihtiyatlı yaklaşıyor. Herkes temkinli, dikkatli...

Daha önce şehrimizde Kahramanmaraş halkı ile Suriyeli vatandaşlar arasında yaşanan gerginliklerden, asayiş sorunlarından söz eden haber ve yorum yapınca, halkın beklentilerini, haklı veya hissiyata dayalı düşüncelerini paylaşınca, bürokratik cenahta kaygılar oluştu.

İç huzur için, barış için, birlikte yaşama kültürü için, asayiş ve can güvenliği için...

Hepsine eyvallah...

Biz de isteriz bütün toplumlar huzur içinde, barış ve dostluk içinde, kardeşlik içinde yaşasınlar, yaşamlarını sürdürsünler.

İnsanlığın, inanmışlığın gereği de bu zaten.

Ancak bu insanlara tanınan imtiyazlar, gösterilen müsamahalar, hükümet ve yerel yönetimlerce sağlanan maddi destekler, halkımız tarafından kaygıyla karşılanıyor, izleniyor. Birileri aç iken, birilerinin tok yatması gibi... Kendi fakirimiz, kendi muhtacımız, kendi ihtiyaç sahibimiz dururken, Suriyeli mültecilere gösterilen, verilen destek, halkın içindeki duyguları kabartıyor. Yer yer isyan noktasına kadar getiriyor.

Niyetim iki kesimi karşı-karşıya getirmek değil.

Görüyorum ve duyuyorum ki, sanki her iki kesim de en küçük bir hadisede, en basit ve sıradan tartışmada neredeyse birbirlerinin gırtlağını sıkacak hale gelmişler. Patlamaya hazır bomba gibi, aynen...

Dedim ya, sözlerim yanlış anlaşılmasın. Barıştan, huzurdan yanayız. Bizler de Suriye'ye gittik, Türkiye'nin dört bir yanından olduğu gibi, vakti zamanında Kahramanmaraş'tan da çok sayıda hemşehrimiz bundan 6 sene önce, yani bu ülkede henüz iç savaş başlamamışken, aç kurtlar gibi saldıran batı ülkelerinin bu ülke üzerideki emelleri daha kendini göstermemişken, harita üzerinde paylaşma süreci ortada yokken, gidip oralarda iş tuttular, ekmek yediler, ülkelerine para ile döndüler, hayatlarını idame ettirdiler.

Ekmek kapısı, yaşam kavgası diyerek, adlandırarak...

Kimilerine göre 120 bin, kimilerine göre de 100 bin Suriyeli mülteci var şehrimizde yaşamını sürdüren. Sivricehöyük'tekiler dahil.

Artık içimizden biri oldular, kız alıp, Suriyelilerden torun sahibi olan aileler var. Suriyeli bazı vatandaşlar da, yaşamlarını sürdürebilmek için kendilerince işyeri açtılar. İşyerleri üzerinde gördüğümüz Türkçe, İtalyanca, İngilizce isimlere şimdi de Arapça isimler eklendi. Yabancılaştık açıkçası. Ve ne hazindir ki, git gide kendimize de yabancılaştık. Bıraktık Suriyelileri, bıraktık Arapça konuşmayı, Türkçeyi unuttuk, amiyane tabirle katlettik.

Güle güle, Allahaısmarladık bile derken, denilirken, söylenirken, 'bay bay...' demeye başladık. Kendi kuyumuzu kendimiz kazdık, kendi bindiğimiz dalı kestik, kendi Türkçemizi, dilimizi yabancılaştırdık, kendi elimizle kendi gözümüzü çıkarttık.

Ülkü Ocakları Başkanı sayın Mesut Kaplan haksız mı, tabi ki hayır. Sonuna kadar, sapına kadar haklı. Vatandaşlar arasında konuşuluyor, duyuyoruz netice itibariyle, işyeri açıyorlar, vergi veriyorlar mı, işyerleri kayıtlı mı, bilmiyoruz. "Bizim askerlerimiz onlar için Suriye'de çatışırken, şehit düşer, gazi olurken, onlar Türkiye'de keyif çatıyorlar, gitsinler ülkesi için savaşsınlar!" diyenlerin sayısı azımsanacak gibi de değil.

Dört bir yanımız yabancı isimlerle, terimlerle, firma ve markalarla kuşatılmış durumda. Şimdi de Arapça levhalar, işyeri isimleri şehri kuşatmış vaziyette iken, o güzelim Türkçemizi unuttuk, katlettik, fatihasını okuyoruz!

Kim ne derse desin, Başkanımız sayın Mesut Kaplan haklı...

Türkçemize sahip çıkalım. Dediği gibi,Türkçemize unutursak, sahip çıkmazsak, Türkçeyi kaybedersek, Allah muhafaza ülke elden gider, Türkiye'yi kaybederiz.

Zaten alçak, şerefsiz batı fırsat kolluyor bizi bitirmek, yemek ve bölmek için.

Fırsat vermeyelim, uyanık olalım!