KASEV’in kapatılmasına üzüldüm.

24 Nisan 2013, 11:20

798 kez okundu.

25 Kasım 2012 tarihinde kurulan ve Kahramanmaraş’taki sivil toplum kuruluşları kervanına katılan Kahramanmaraş Sevdalıları Derneği (KASEV) ilgisizlik nedeniyle kendini feshetmek zorunda kaldı.

Kurulduğu günden bu yana, gerek kamuoyu, gerek siyasi cenah, gerek bürokrasi ve gerekse sivil toplum kuruluşlarından yeterli ilgiyi göremeyen KASEV kapıya kilit vurdu.

Feshedilen derneğin eski başkanı Gökhan Binici, derneği kapatma ve fesih ile ilgili olarak; “6 ay önce çok büyük ümitler ve beklentiler içinde derneğimizi kurmuştuk. Belki Kahramanmaraş’ın kalkınmasına bir katkımız, çorbada bir tuzumuz olur diye düşünmüştük. Ancak üzülerek ifade etmem gerekirse, gerekli ilgiyi göremedik. Demek ki bu kentin projeye ve proje üreten insanlara ihtiyacı yokmuş”

Yukarıda okuduğunuz sitem dolu, kahır dolu cümleler Gökhan Binici’den geldi.

6 ay önce ne büyük hayalleri vardı.

İnsanlar bir umut, bir beklenti peşinde.

Kendisi için, toplum için bir şeyler yapabilme telaşında, gayretinde iken, umduğu dağlara kar yağınca, beklentilerine cevap bulamayınca, demokratik ve sosyal yaşamın olmazsa olmazlarından olan sivil toplum kuruluşlarının bir ayağı daha kesilmiş oldu, ilgisizlik, kayıtsızlık, vurdumduymazlık yüzünden KASEV’in kapısına kilit vuruldu.

Bir insan, bir işe atıldığında, bir düşüncesini hayata geçirdiğinde heyecan duyar. Toplum adına, insanlık adına bir şeyler yapabilmenin mutluluğunu paylaşır eşi dostu ile.

Toplumsal sorumluluğunu yerine getirdiğine inanır.

Bir birey olarak, bir duyarlı vatandaş olarak insanlara, topluma birşeyler katabilmenin sevinci içinde, yaptıklarından haz duyar.

Hele hele proje sahibi ise, farklı çizgileri, farklı düşünceleri, farklı projeleri varsa, bu sevinç ve mutluluk dalgası yayıldıkça yayılır.

Sevgili Binici de hep bu heyecan içinde geçirdi günlerini, özellikle son altı ayını. Ama baktı ki, her şey istediği gibi değil, toplum sivil toplum kuruluşlarını özümseme bilincinden yoksun, kayıtsızlık ve ilgisizlik dibe vurunca, kapıya kilit vurmayı tercih etti.

Bir dönercinin açılışına cümbür cemaat katılan siyasi irade, her çarşıya inildiğinde aynı esnafı on kez ziyaret etmekten bıkmayan kimseler, her nedense proje üretim merkezi sayabileceğimiz Kasev’i dışladılar, görmezden geldiler, aslında kentin geleceğine ipoteği kendileri belirlediği için, kendilerinden başka karartı istemediler belki de.

Binici iyi niyetli, heyecanlı, coşkulu bir arkadaşımız.

Üzüldüm derneğin kapatılmasına.

Binici, yaşadığı hayal kırıklığı için fazla söze gerek kalmadığının da altını çizdi.

Neyse…

Demek hakkında hayırlısı buymuş, sağlık olsun!

En azından acı da olsa bir tecrübe yaşadı, insanları daha yakından tanıma fırsatı buldu, sivil toplum kuruluşlarının öyle çocuk oyuncağı olmadığını öğrendi, insanlara güvenilmeyeceği gerçeği ile bilmem kaçıncı kez yüzleşti…

Belki bu dernek onu 5 yaş ihtiyarlattı ama, edindiği tecrübe bambaşkaydı…