Özür dilemekten niye korkarız, anlamadım!

30 Mayıs 2014, 11:03

814 kez okundu.

Bazıları özür dilemeyi şanına yakıştırmaz. Erdem olduğunu bile bile, kibirlenir, küçük düşeceğini hesap eder, haksız olduğunu bildiği halde, kaçınır, şerefinin iki paralık olacağına hükmeder, özür dilemez!

Özür dileyen adam pozisyonu fena biçimde gururunu incitir belki de!

Varsa tabi…

Bu anlayış, günlük yaşamımıza fena halde sirayet etmiş durumda.

Geleneğimizde mi var, genimizde mi bilmem, alışkanlıktan olsa gerek, kabahatlerimizi gizlemeyi seviyoruz.

Siyasetçi hata yapmaz, gazeteci pot kırmaz, yerel yönetici istem dışı bir şeyler söylemiş veya yapmış olamaz. Ama oluyor, saklamaya ne gerek var!

Kabahatlerimizi gizlemekle ne boyumuz uzuyor, ne kibrimiz artıyor. Aksine, itiraf ettiğinizde, özür dilediğinizde insanlar sizi takdir ediyor, aferin diyor.

Erkekler ağlamaz, diyerek çocuk yetiştirilen bir toplumda, hangi erkek özür diler! Herkes Mevlana’dan, Yunus’tan söz eder ama onların düşüncelerini hayatının içine uğratmaz bile.

Ne d emiş yazar, “Mütevazı olma sahi zannederler” yani onu da gösteriş olarak yapabilirsin.

Bizde önce itiraf kültürü gelişmeli.

Nedense, bizim insanımız zayıflığı sevmiyor. Zayıflığın ne şekilde olursa olsun sergilenmesini erdem olarak görebilecek bir gelenek yok bizde.

Alışkanlık da…

Okumuş adamlar, birkaç üniversite bitirmiş siyasiler, bürokratlar, sivil toplum kuruluş kanaat önderleri ve gazeteciler, halkın g özünün içine baka baka yalan söylüyorlar, onları kandırıyorlar, foyaları meydana çıkınca, bırakın özür dilemeyi, göz göze gelmemek için bakışlarını başka yere fırlatıyorlar.

Atalar, el öpmekle ağız kirlenmez, demişti.

Özür dilemekten çekinmeyin, kaçınmayın. Hele siz sevgili siyasiler, belediye başkanları, söz verdiğiniz halde yapamadıklarınız için halktan özür dileyin!

Bürokratlar… Vatandaşı bugün git-yarın gel oyunları ile oyalamak yerine, onların işini bekletmeden halledin, vatandaşın işini sürüncemede bırakın memur adına vatandaştan özür dileyin.

Korkmayın, dudağınız kirlenmez!