Saf balığın iyi niyeti, akrebin cibiliyetsizliği

25 Ağustos 2014, 10:36

710 kez okundu.

Akrep suyun ortasında kalmış, boğuldu boğulacak. Balığı görmüş, "Yahu ede, ne olur beni kurtar. Bak, boğulup gidiyorum. Bir hayır işle, beni sırtına al, kıyıya çıkart." diye yalvarmış.

Balık saf, temiz. "İyi de, sen akrepsin. Sana nasıl güvenirim. Geçerken zehrini boşaltıp, beni öldürmeyeceğin ne malum. Hayır, seni sırtıma alamam!" demiş.

Akrep bir daha yalvarmış; "Ede gözünü seveyim, boğuluyorum. Söz, birşey yapmayacağım!" diye teminat verince, balık inanmış, akrebi sırtına almış ve tam kıyıya çıkarttığı sırada, akrep akrepliğini yapmış, balığın sırtına bütün zehrini boşaltmış.

Balık sızlayarak, inleyerek, "Ulan şerefsiz, hani bana söz vermiştin, seni kurtardım, hani zehrini sırtıma boşaltmayacaktın!" deyince, akrep ağlamaya başlamış. "Dostum haklısın ama elimde değil. Benim cibiliyetim bozuk!" cevabını vermiş.

Bu fıkrayı neden anlattım, ben de bilmiyorum.

Bu fıkra ile idare edin diye düşündüm, biraz da bu fıkrayı neden anlattığımı siz düşünesiniz istedim.

Allah bizi, sizi ve hepimizi cibiliyetsizlerden uzak eylesin!