Şiir, bir hikâye değil, sessiz bir şarkıdır

Şiir yazan insanlar duygusal olur, hayatı cidden içten ve ruhen yaşayan insanlardır. 

Yazmayı seviyorum. İçinde kendimi, yaşantımdan kesitleri buluyorum.

Şiir bizim düşünmemizi ve içimizde yaşadıklarımızı dışarı vuran içimizdeki seslerdir.

Şiirlerimde ne var adiye sorarsanız, acılar, hüzünler, ihtiraslar, karşılıksız sevdalar, ihanetler, sevgiler, yarına dair düşler, hayaller, ruhumdaki acılar, yani ne ararsanız var.

*

İşte ilk şiirim…

Çaresizliğin ne demek olduğunu bilir misin?

Bir hançer gibi yüreğine oturmanın

Dalıp dalıp uzaklara bakan gözlerin

ardındaki sır dolu acıları bilir misin?

Akıyor geceleri içime göz yaşlarım tane tane,

Zehir gibi koyuyor bu çaresizlik bazen

İçin için eriyorum her gün

Sızım sızım sızlıyorum.

Haykırıyorum bazen kendi kendime,

Boynumu büküyorum böyle mi olacaktı,

Kaderim diyorum,

Bir türlü anlatamıyorum,

Çaresizliğin ne demek olduğunu.

Zehir gibi ağlıyorum yine

Akıyor gözyaşlarım tane tane

İçime yine her gün oturuyor,

Yüreğimin bir köşesine.

Bakıyorum uzaklara

Çaresiz, yine fırtınalar kopsa da,

İçimde yine belki bir umut diyorum,

Yanan bu yüreğe artık sus diyorum!