Utanç sicili…

02 Ocak 2013, 09:53

3697 kez okundu.

Eğer demokrasi bir çiçekse, ki öyledir, soldurmamak gerekiyor; çünkü bize her zaman, her yerde lazım.

İhtimam, nezaket ve anlayış, o çiçek için sudur, topraktır, güneştir.

Geçenlerde, haddim değil görgü kuralları halkasını size sunmak.

Senden başkalarının da düşüncelerine itibar etmek, ötekileri de anlamaya çalışmak, farklı sesleri duyabilmek…

Örnek; trafikte aniden önünüze geçen bir dolmuş, ya daralıksız kornaya basan bir densiz şoför. Çevreyi kirleten çevre düşmanları, evde ve iş yerinde müziğin sesini sonuna kadar açıp konu komşuyu rahatsız edenler.

İçtiği sigaranın izmaritini yola atanlar.

Ot atınca balgamı yola boca edenler. Sanki cardın eti yemişcesine…

Bütün bunları ne ile aşacaksınız!

Tabi ki demokrasi kültürü ile. Nezaketle, sevgiyle, çevreye duyduğunuz saygı ile…

Çok iyi hatırlayın, çok uzak ara değil, daha 20 yıl önce, yani yabancı para taşımak ve sigara içmek suçtu.

Yabancı sigara içmek neredeyse vatan hainliği ile eşdeğer görülüyordu.

Sıkı ise bir Kürtçe şarkı söyleyin hadi, o bile suçtu, cezayı gerektiriyordu! Tuttukları gibi kodese atıyorlardı insanı.

Bugün ülkede siyasi ve ekonomik istikrar varken, bugün o geçmişte çekilen acıların neden çekildiğini sorguluyor muyuz acaba!

Ve o acıyı çektirenler, acaba vicdanlarında bir “utanç sicili” tutabilmiş midir?

Utanmak… Ne kadar asil ve köklü biri duygu. Becerebilenler için tabi sözümüz. Gözyaşına komşudur utanmak, yüz kızarmasına zemin. İnsanın bireysel tarihinden utanacağı olayları, anları ayıklaması ne büyük bir erdem, tabi bilene.

Hatalar kul için. Zaman zaman özeleştiri yapıp, “hata yapmışım, özür dilerim!…” diyebilmek, herkese nasip olacak duygu değildir. O ahlakın yüzölçümünde ne büyük bir nezakettir bilseniz.