Bir kere kış, soğuk...
Bakmayın pastırma yazı yaşadığımıza, bakmayın yazdan kalma günleri geçirdiğimize, yarın kış kapıya bir dayansın, ne odun dinliyor, ne kömür. Umutlarımız ve geleceğimizi geride bırakarak gireceğiz Ocak ayına, yeni yıla.
Neler yaşandı bir yılda, geride neler bıraktık? Kaybettiğimiz dostlarımız, arkadaşlarımız, komşularımız oldu örneğin.
Ölmeleri gerekmiyor, mahalleyi terk etse, aha yıkım bu işte!
*
Türkiye ve güzel şehrimiz Kahramanmaraş.
Her ne kadar bu coğrafyada yaşayan insanların acıya kayba alışmış olmaları gerekse de, yine de insan her senenin sonunda usulca bir umutlanıyor ister istemez. Yeni bir yılın, yeni şeyler geçtireceğini düşünsek de, yanılıyoruz şekerim, kimleri alıp götürmedi ki bize haber etmeden.
Ömrümüzü çaldı, saçlarımızdan birkaç tel daha eksildi, kıyıda köşede, kenarda kuytuda kalan birkaç siyah da beyaza dönüşünce, hele hele en yakınların da seni terk ettiyse, çok uzak diyarlara yelken açtıysa, nesini seveceksin Aralık ayının.
*
Baharı şimdiden özlüyor insan.
Biliyorum, ki siz de farkındasınız.
Bazılarının yüreği, kalbi ve vicdanı şimdiden buz tuttu bile.
Güneşli havalara rağmen!
Aralık ayını sevmesem, inadına ve doludizgin nefret etsem de, belki baharın ilk günlerinde donmuş kalbiniz çözülür, belki yeni yıl bu sefer uğurlu gelir ve farklı olur.
Şimdiden yeni yılınızı kutluyorum!
Önce sağlık, huzur ve mutluluk…