Zamanınız varsa biraz gazetecilik oynayalım mı?

24 Mayıs 2021, 15:32

233 kez okundu.

Vallahi de billahi de yaşananlar ‘akıl kârı’ değil!

‘Aşağı tükürsen bıyık, yukarı tükürsen sakal’ deyimini unutmuyoruz da, sağa ya da sola tükürmeyi hiç denemiyoruz. Ya da: ‘Boşa koysan dolmuyor, doluya koysan almıyor’ deyimi de var ama bu kez de göz göre göre aynı hatayı yapıyoruz galiba… Neden ‘boşa koymayı ya da doluya koymayı’ deniyoruz.

Öyle ya ‘koymayalım’ gitsin.

Her mesleğin kendine göre kuralları vardır!

Rahmetli babam sandıkçı idi. Ortaokul yıllarında bende ufak ufak sandık yapmaya başlamıştım. Diş döker, sistere çeker, çivi çakardım.

Sonra babam bir meslek kazası sonrasında çalışamaz olunca da büyük ağabeyim elimden tutup matbaaya götürdü.

Üç-dört yıl, yani çıraklık-el altılık-kalfalık döneminden sonra da tam usta olacağım zaman yolum çalıştığım matbaanın sahibinin gazetesine düştü.

Mürettip olarak gazeteye başladım. Sayfa sekreteri olarak mizanpaj yaptım. Baskı makinesinde (sallama pedal, kazanlı, ofset) çalıştım. Gazeteyi basacak kadar.

Sonra da bu işlerle beraber doğal olarak muhabirlik, köşe yazarlığı üstlendik.

Becerebildiğimiz kadarı ile de bu işten emekli olduk ama iş bizi bırakmadı.

Zaman zaman eski günleri yâd ediyoruz arkadaşlarla…

Ticaret Meslek Lisesini zara zor bitirdim.

Ama gazeteciliği bırakıp da Sümerbank muhasebeciliği dışında, işletmecilik yapmadım.

Çünkü bana göre değildi, gazeteciliğin dışındaki işler… Şimdi de zaman zaman başka işe yönelmeyi düşündüğüm zaman sadece hayalde kalıyor. Birçok arkadaşımın söylediği gibi, ben başka bir iş yapamam ki…

Dededen babadan kalan miras yok… Eşimin ailesinden de öyle bir derdim yok. Devlet ne takdir ederse emekli maaşımızı alıyor, geçinmeye çalışıyorum.

Bu arada halen yaptığım internet gazeteciliğinde de Allah ne nasip ederse şükrediyorum.

Dedim ya ‘her mesleğin kendine göre kuralları vardır!”

Bakkallığın, marketçiliğin, priketçiliğin, fırıncılığın, berberliğin, mühendisliğin, mimarlığın, madenciliğin, tekstilciliğin, çırçırcılığın…

Hatta…

İkinci el araç alıp satmanın (galericiliğin), emlakçılığın, pazarlamacılığın, tarhana imal edip satmanın, kuru gıda işletmeciliğinin…

Hatta…

Pansiyonculuğun, akaryakıt istasyonculuğunun, kasetçiliğin, fotoğrafçılığın… Aklınıza hangi iş gelirse onun bir kuralı vardır.

Ama gazeteciliğin kuralı yoktur.

Gazeteci olmak için iletişim lisesini bitirmenin, İletişim Fakültesini bitirmenin bir anlamı yok.

Adını soyadı yazmasını biliyorsan, imla kurallarına da gerek yok.

İsterseniz dediğim gibi, “iki kelimeyi yaz, üçüncüyü komşudan ödünç al.”

Bu memlekette canı sıkılan, karekökü sıfır, çapsız ve ehliyetsiz, inşaatçı, matbaacı, memur, işçi, amir, makam sahibi herkes gazetecidir.

Yorum Gönder 0

Dikkat!

Yorum yapabilmek için üye girşi yapmanız gerekmektedir. Üye değilseniz hemen üye olun.

Üye Girişi Üye Ol

Zamanınız varsa biraz gazetecilik oynayalım mı?

Dikkat!

Öne Çıkanlar

Bu Ay Çok Okunanlar

Namaz Vakitleri

Karikatür

Arşiv