O yiğitler ki, komşularının, yakınlarının ve mahallenin gözü kara delikanlısı idi, gözünü kırpmadan kendini kavganın ortasına atar, ancak namussuzluk, hilekarlık, şeytanlık, soytarılık, ahlaksızlık nedir bilmez, ama yiğitliğine, delikanlılığına da laf söyletmezdi.
Raconu bilir, yerine göre keser, bedel ödemeyi de bilir, fatura kesmeyi de bilirdi.
O bakımdan yarası eksik olmazdı.
*
Zenginlere gelince…
Zenginlik başa bela.
Paran, arsaların, bağların, işletmelerin, tarlaların varsa, uyku haram gecelere döner. Bu zamanda, üç şeyi yönetmesi zor; Çalışanı, kadını ve parayı…
Bunları yönetebiliyorsanız, siz adamın dibisiniz, hasısınız. Her zengin itibarlıdır, güçlüdür sanmayın. Öyle zenginler vardır, sanayi sitesinde işi yaptıracak esnaf bulamaz.
Zengindir ama bir gariban gibi gidip bir salaş bir yerde ne ciğer kebabı yiyebilir, ne kabak tatlısı.
*
Doğru, para belki her kapıyı açar ama itibar sağlamaz. Zaten bu tür insanların gördüğü itibar sahtedir, gerçekçi değildir, gülücükler, selamlar, hal hatır sormalara bile göstermelikten öteye gitmediği için, sadece protokolde kendilerini avuturlar, itibarlı sanırlar. Parayı buldular ama huzuru kaybettiler. Bakınız; televizyon dizileri…
Ve zenginin malı züğürdün çenesini yorar.
*
Siyasete gelince…
Temayüldü, tahayyüldü, tahammüldü derken yarın AK Parti genel merkezinde heyecan fırtınası esecek.
Çünkü mülakatlar başlıyor. Öyle temayülden ben birinci çıktım, benim Ankara’da dayım var, benim işim garanti diyenlere de çok itibar etmeyin, sadece gülün geçin ve mümkünse de, ‘Bas git be birader!' deyin.
Deyin, çünkü arkanızda ben varım!