Onu bunu bilmem de, memlekette ipsiz adam çok! Tipsiz adam demedim, ipsiz adam çok, hem de gıran kadar!
İşi gücü olmayan, avare, berduş, sarhoş, ne yaptığını bilemeyen, biraz da gariban adama derler ‘ipsiz’
Zaten parası olsa, malı mülkü olsa, bağı-bahçesi olsa şurada, isterse geri zekâlı olsun, ister bir tahtası noksan, o adama ipsiz diyeni ipe götürürler!
*
Belki de 50 sene oldu, okudum da, Tercüman Gazetesi’nde hayatı tefrika edildi, Rize taraflarında yaşayan bir eşkıya vardı, adı da ‘İpsiz Recep’ idi. Sanıyorum rahmetli Murat Sertoğlu yazmıştı. Doğu Karadeniz’i haraca bağlamıştı, yol keser, köy basardı. Ama kimsenin namusuna, ırzına dokunmazdı.
Hayat hikâyesini okuduğum İpsiz Recep’i biraz tanıtmak isterim size. Kuva-yı Milliye’nin önemli milis liderlerinden olan İpsiz Recep’in 1862 yılında Rize’de doğduğu ifade edilse de yaşıtlarının beyanlarına göre onun doğum tarihi 1855’tir.
Sülale adı ‘Abdullah Emiralioğlu’dur.
Kabadayı, mücadeleci ve dinine bağlı bir şahsiyet olarak bilinirdi. Ayrıca nişancılığının iyi olduğu ve yoksullara her daim yardım ettiğine dair bilgiler mevcuttur. ‘İpsiz’ lakabıyla ilgili farklı anlatımlar vardır.
En yaygın olanı, Rize’deki malını satıp bir kısmını cezaevinde sıkıntı çeken arkadaşlarına, kalan kısmını da camiye hibe ettiği ve bu nedenle malı mülkü kalmadığından kendisine bu lakabın takıldığıdır.
*
Arkadaşının, meslektaşının, akrabasının toprağında, makinasında, fabrikasında, işletmesinde ve hissesinde gözü olanların gözü çıksın!
Fırsat düşkünlüğünün kimseye hayrı dokunmadı bugüne kadar!
Hırs var ya hırs, büyüdükçe insanın karakterini küçültüyor. Çok hırs, insanı felakete sürüklediği gibi, hayatını da zehir zindan ediyor. Cana sine bir dilim baklava, bir şiş kebap yedirmiyor adama!
*
Şimdi, ip’in kimin eline geçtiğini yazsam, kıyamet kopacak, ardımdan demedik laf bırakmayacaksınız.
O bakımdan lafı kısa kesiyor, maraza çıkmasın diye dua ediyorum.