Palavranın üstesinden iyi gelen adaylara dikkat edin, çoğu suya resim yapmaya kalkışan acemi, sahte ressam gibiler.
Konuşurken, vaad ederken neleri abartmıyorlar ki…
Abartma tozu dedim aklıma geldi. Şermin Yaşar isimli bir yazarın öyküsünün adı; Abartma Tozu.
Yazıda, tozdan, takozdan, molozdan, yakamozdan, dozdan söz edecek değilim.
Unlu mamül ürünleri imal edenlerin, pastanelerin ve hanımların mutfakta en çok kullandıkları malzeme kabartma tozunu bilirsiniz de, abartma tozunu ben de ilk duydum sizin gibi.
Malum, insanoğluyuz, zaman zaman her şeyi her yerde abartıyoruz. Yediğimizi, içtiğimizi, paramızı, yaşantımızı, tanıdıklarımızı anlatırken birilerine, üzerine bir değil, bin koyarak ikna etmeye, inandırmaya çalışıyoruz.
Gerçi karşıdaki de uyanık biri ise yemez bunları, oltaya düşmez balık gibi, ‘Abartma lan!’ der ve kestirir atar.
*
Özellikle siyasetçiler, özellikle isminin başında başkan yazanlar, kısmen de olsa basın mensupları abartmayı severler. Bunların kabartma tozu kullanmasına gerek yok!
Söz konusu herhangi bir meselede, Allah onlara abartma dozu kullanma yeteneğini doğuştan vermiş zaten!
Sonradan olma değil.