Bir tarihte, haydutlar kervanların başına bela kesilmişler. Kentin en büyük kervan sahibi haber salmış, “Gözü pek adam arıyorum!” diye…
Demişlere ki, “Falan köyde bir yiğit var ki, kimse baş edemez!”
Kervan sahibi habere salmış, adamı bulup getirmişler. Adam da adam hani, tam iki metre boy, deve gibi, palabıyık, pazular o biçim. Heybetli mi heybetli…
Anlaşmışlar ve kervan yala düzülmüş.
Yolun ortasında 40 haydut yolu kesmiş, herkesin gözü kervanı koruyan yiğitte…
Ama yiğitten, güya kervanı haydutlardan koruyacak muhafızdan ses yok.
Kaldı ki haydutların başı önceden bu yiğidin namını duymuş zaten, onun için 40 kişiyle gelmişler.
Baş eşkıya bizim yiğide; “Sen misin bu kervanın koruyucusu?” diye gürlemiş. Cevap alamayınca, ‘soyun şunu!’ emrini vermiş.
Yiğidin gömleğini çıkarmışlar, haydutların başı geçmiş karşısına, “Şimdi, her adamım göğsüne bir çizik atacak, bundan böyle de sakın ola boyunu aşan işlere kalkışmayacaksın!”
Haydutlar kamalarını çıkarmışlar, kervanı korumak üzere tutulan bizim yiğidin vücuduna çizikler sallamışlar. Tabi yiğit koruyucu kan revan içinde kalmış.
39 eşkiyadan sonra eşkiyaların başı almış eline bıçağını, “Heyt be!” demiş, “Yiğide bak, güya kervanı koruyacaktın bizden, sen ne mıymıntı, ne uyuşuk adammışsın!” demiş.
Tam bıçağı ile yiğidin vücuduna çizik atacakken, bizim yiğit canlanmış, kükremiş, sağlı sollu tokatlarla girişmiş haydutlara, eşkıya başının elinden kaptığı bıçakla da doğramış hepsini birden.
Yerde yatan 40 leş…
Kervandakiler şaşkın, hayretler içinde… Yiğidin etrafını sarmışlar, yaralarını temizleyip tekrar yola çıkmışlar ve sağ salim menzillerine varmışlar.
Oturup yemeklerini yiyip, yorgunlukları gidince, kervan sahibi yeni kervanı yola çıkacakken, yine o bizim yiğit çıkmış karşısına.
Kervan sahibi “Yok, seni işe alamam, bu sefer olmaz, 15-20 adam kiraladım, sana ihtiyacım yok!” demiş.
Yiğit sinirlenmiş, “Niye öyle diyorsun, tek başıma yetmedim mi, 40 kişiyi doğrayıp haşat etmedim mi?”
Kervan sahibi gülmüş, “Öyle olmasına öyle de, ben her seferinde seni çizecek 39 haydut ve mıymıntı diyecek bir eşkıya başını nereden bulacağım!” cevabını vermiş.
*
Bizim içimizde de sahte kabadayılar, sahtekarlar, kendini bir şey sanan zerzevatlar, haddini aşarak hitapta bile ne dediğini bilemeyenler, ben varsam camia var, yoksam canı cehenneme deyip haramiliğe, (eşkıya) soyunanlar maşallah dolu.
İnsan bir toplumda büyükleri ile konuşurken, ne diyeceğini bilmeli.
Utanmalı en azından.
Biliyorsa eğer…
Varsa utanması…
*
Kendini korumaktan aciz olduğu halde, kervanı korumaya çıkan, eşkiyalara kaşı kendini kahraman, yiğit ilan edip, bu alemde benden yiğidi yok diyerek işe girenlere acıyorum.