O gavur dediğiniz İzmir ile aramızda neredeyse bin kilometre var. Güzel şehir Allah için. Orada yaşayanlar şanslı desem, ‘şehrimizin suyu mu çıktı, neresini beğenmiyorsun da, İzmir’e övgü düzüyorsun!’ deseniz de bu Ege şehrimizin tarihi, kültürü, yaşam biçimi ve stratejik önemi benimi kırmızı çizgim.
Her şeyden önce medeniyetin beşiği.
Şundan diyorum, seneler önce bir fuar’a katılmıştım. Fuarın içinde gezerken, özellikle dikkatimi çekti, ilaç için bir izmarit göremedim yerde. Ne izmarit, ne içi boşalmış sigara paketi, ne büskivi ambalajı, ne de bir peçete göremeyince, insanların yola tükürmek gibi bir heves içinde olmadıklarını görünce, birkaç gün önce sosyal medyada gördüğüm ve sizin de görmeniz için yazı içine koyduğum fotoğraf karesi, nerede olduğumuzu, arada ne kadar büyük kültür farkının olduğunu ortaya koyması açısından önemli bir belge niteliğindeydi.
*
İzmir’e gavur derler. Yunan’ı denize döken, 9 Eylül’de tarih yazan Ege’nin gözbebeği İzmir modern bir şehir.
Amenna!
Onlar, orada yaşayanlar bir büyük kentte yaşamanın, İzmir gibi turizm cennetinde yaşamanın bedelini kavrayanlar, sigara içince izmariti yola atmıyorlar. Temiz şehir Allah için!
Bunu derken, şehrimi ve insanlarımızı yerin dibine sokmak gibi bir heves, niyet içinde değilim. Şehrimi tabi ki seviyorum, bu kadim şehirde yaşamaktan mutluyum.
Da…
Biz, ot atıp balgamı kaldırıma bırakıyoruz.
Sigara içip, izmariti araç kullanırken dahi yola atıyoruz.
Tükürüyor, insanların midesinin bulandığını bir tarafa bıraktım, üzerine basan insanların evlerine mikrop taşımasını vesile oluyoruz.
İzmir’e gavur demeden, onun kültürünü ve tarihini inkar edercesine hakaret edeceğimize, şehrimizi, yollarımızı, parklarımızı, bulvarlarımızı ve geleneklerimizi nasıl kirlettiğimize yansak daha iyi olmayacak mı?
Yani, aynaya bakmak, gerçeklerimizle yüzleşmek ve iğneyi başkasına, çuvaldızı kendimize batırmak varken…