Sakın ha, sakın İnanma, çünkü güneşi görünce gölgen bile yer değiştiriyor! İnsanların dostlukları ülke dostlukları gibi, tamamen çıkara dayalı.
Diyeceksin ki; ‘Böyle imalı, böyle dokunaklı, böyle kinayeli yazı neden icap etti, böyle sanki birine-birilerine gönderme yapıyormuş gibi veciz sözleri başlık olarak kullanıp, insanların kafasını bulandırıyorsun!’
Daha neler, kimsenin kafasını bulandırdığım yok. Kaldı ki bulanık suda balık avlayan biri de değilim, hiç olmadım. Hayatın akışında var yukarıda söylediklerim. Hayatın ta kendisi hatta.
*
Bırak insanoğlunu, kendini bile tanımakta zorluk çekiyorsun bazen. Eşini, anneni, babanı, kardeşimi, dostlarını, arkadaşlarını, ortaklarını vs.. Düne kadar ‘yanındayım, arkandayım!’ diyenlere bir bak, karşı mahalleye geçince, suyun öte yanına adım atınca, ne kadar da yanıldığını anlıyorsun!
Ene çok da yalnız kalınca, kendini yalnız hissedince.
*
Ozan Arif’in bir şiiri var, ‘ihanetin adını dostluk koymuşlar!’
Eski yıl geride kaldı, yeni yıla merhaba dedik ve neredeyse depremin de 2. yılına erişeceğiz bir-iki hafta sonra! Klasik olacak ama yapacak bir şey yok, eldeki malzeme bu; 2025 yılı ülkemize, şehrimize huzur, barış, bolluk-bereket getirsin ve insanlarımıza, esnafımıza, gazetecilerimize, özellikle de patavatsız, lafının nereye gideceğini bilmeyen, şaka yapayım derken kaka yapan, göz çıkartan siyasilerimize Allah akıl fikir versin!
Son sözüm, arkanızda kimin olduğunu biliyorsanız, önünüzde olanların çok da bir kıymeti harbiyesi yok!