Bizim Türk milletinin merakıdır, hevesidir, hayalidir bir ünlü ile fotoğraf çektirmek, saklamak, eşine dostuna göstermek, bununla gurur duymak!
Bu sinema, yani film artisti olur, bu bir futbolcu olur, bu bir siyasetçi olur, hadi uzatalım bir işadamı, bir ünlü bürokrat, daha ileri gidelim bir başbakan, bir cumhurbaşkanı ile fotoğraf çektirmek, çekilen bu pozlardan, fotoğraflardan nemalanma ötesinde güce sığınmak!
Bak, başbakanla fotoğrafım var, ona göre, dikkat et!
Bak, bizim partinin genel başkanı ile beraberiz, işte fotoğrafımız, bizim işi halledersin artık!
Bak, şu bizim anlı şanlı milletvekilimiz, bakanımız var ya, dün onunla beraberdik, fotoğraf da çektirdik, hatta Mecliste bana yemek ısmarladı, bir işin, bir arzun olursa araman yeter bile dedi, hadi bizim şu işi çözüver de olsun bitsin!
Kiminle fotoğraf çektirse, beklenti büyük ve illa ki olacak, yerine gelecek.
Yoksa kendi bilir!
*
Bizde bu tür hastalıklı kimseler yok değil. Kendinde bir keramet yok, var gibi gösterip egoyu tatmin etmek bir tarafa, hava basmasından, çalımından-çehresinden keyif alması cabası da, bunu çıkara tahvil için yapanlar var.
Ki biz bunlara siyasi ahlaksız diyoruz günümüzde. Ha bu rutin hastalıklı, bu ruh hastası tipler bunu ahlaksızlık, ciddiyetsizlik, seviyesizlik, görgüsüzlük olarak algılamak, idrak etmek yerine, gazeteciliğin, vatandaşlığın, işadamlığın, bürokratlığın idamesi, devamı ve bir gün işim düşerse halleder mantığı, ne yazık ki bütün siyasi partilerin ruhuna sinmiş pis, cıvık, yakışıksız davranış biçimi.
Umursayan var mı, tabi ki yok!
*
Şimdi teknoloji daha gelişti. Hele şu yapay zekâ denilen teknoloji kulvarı, fotoşoplarla, fotoğraf karesi üzerindeki ayarlama, düzenleme ve oyunlarla çok farklı denizlere yelken hevesi, hele hele de bunu siyasi yatırım aracı haline getirip, ihalelerden pay kapma, hakkedişlerde öncelik tanıma, ehliyet ve liyakat devreye girdiğinde adres gösterme, bir işin oluru için referans yerine koyma, ne yazık ki günümüzde sıklıkla yaşanan toplumsal çürümüşlüğün örnekleri.
Azıcık siyasete bulaşan, az buçuk bir siyasi partinin kanatları altına giren, kısa süreli de olsa bir partide görev almak, yaşamı için, özel hayatı için, işlerinin düzene-rayına girmesi için araç olurken, partinin, davanın canı cehenneme, benim işim olsun da, gerisi boş ve hikaye…
Mantık bu!
*
Herkes partisinin lideri ile yakın olmak ister. Birlikte bir fotoğraf karesi için olmadık dümenler çevirir, ayak oyunları oynar, fotoğraf karesinde hile yaparak, başkalarını siler de, lider ile, genel başkan ile bir tek kendi kalır karede, o da bu fotoğraf karesi ile işlerini yoluna koyar, büyük büyük ihalelere, büyük yatırımlara, büyük kazançlara yelken açar!
Siyasi ahlaksızlık kimin umurunda!
Adamın onlarca sabıkası vardır, fakat gidiyor hasbelkader bir yerde, olmadık zamanda o liderin yanına yaklaşıyor, sonra cambazlığını ortaya koyup, yanındakileri temizliyor, lideri ile bir tek kendi kalıyor. O kadar sabıkası var, fakat o fotoğraf karesi ile neredeyse dokunulmaz, zırha bürünmüş siyasetçi, kişi olup çıkıveriyor.
O zırha bürününce de gelsin ihaleler, gelsin ballı lokma ikramlar!
*
Bu tiplere günümüz siyasetinde çektirdiği fotoğraftan güç alan güçsüzler, görgüsüzler, siyasi maymunlar, sosyal medya fenomenleri deniliyor. Zaten bu tür fotoğraf kareleri, Türkiye’de siyasetin nereden nereye geldiğinin en belirgin göstergesi, işareti olup çıkıveriyor.
Ve o kişi… Adam desem adamlar incinir, canları sıkılır…
Ve dokunulmazlık zırhına da bürününce kendini dört başı mamur siyasetçi yerine koyuyor.
Dürüst insanlara koyan da bu zaten!