Seçimden önceleri, başkan adayları seçim çalışmaları için gitmedik mahalle, ayak basamadık kırsal, çalmadık kapı, sıkmadık el bırakmamış, inanan kitleler de partisinden çok adaya, belki de tepkiler yüzünden tutmuş karşı mahallenin adayına oy vermiş olsalar da, adayın yanından ayrılmayanlar, kuyruk gibi peşinden koşanlar, attığı her adıma, gittiği her yere, içtiği suya bile sponsor olanlar bunu ne için yaptılar?
Adayı veya partilerini çok sevdikleri için mi?
Üstüne basa basa yazıyorum ki, hayır!
Kimsenin kimseye beleş öpücük vermediği bir dünyada, siyasi âlemde çıkarı olmayan babasına bile selam vermiyor. Basın camiası bile...
Tuvalet parasını bile ödedikleri aday kazandığı taktirde beklentileri karşılık bulur düşüncesi, umuduyla yaptılar bunu. Verdikleri destek, attıkları oy yol, su ve elektrik (yani rant, yani çıkar) olarak geri döneceği için…
*
Her seçim döneminde adaylar, bıraktık siyasi partilerin milletvekili, belediye başkan adaylarını da, muhtarlar bile kıyasıya yarışır, yer ve zaman zaman kan bile akarken, bir kişi birinin peşinden niye gider, niye bütün harcamalarına sponsor olur.
Büyük harcamalar. Aday gösterildi, seçildi diyelim, görev yaptığı süre içerisinde bile harcadıkları kadar maaş da alamayacağını bilebile, niye bu riske katlanır, selam vermediklerinin, elini bile sıkmaya imtina ettiklerinin ağız kokusunu dinlerler.
Unutmayın, her dönemin bir padişahı, her padişahın da bir dönemi var. Şimdi ödersem, yarın seçildiğimde fazlasıyla çıkartırım. Oğlum-kızım, yeğenim-damadım ve kayınçom da bu nimetten, bu ranttan aslan payını alırlar.
Hesap bunun üzerine kurulu.
*
Siyasetin finansmanı şeffaf mı? Yahu güldürmeyin beni bir tarafımdan. Bazıları güçlerine güvenir, kimin kimi desteklediği de belli olmayınca, seçim yarışlarının heyecan kasırgasına döndüğü zamanlarda, herkesin beklentisi farklı oluyor.
Karşılıksız hiçbir şey olmuyor hayatta. Babanın evladından, evladın babasından beklentileri var. Ama iş siyasete gelince, biri adayı, ki gücüne, çevresine, kariyerine göre değişebilir, birden çok sponsoru olur. Bilirler ki bu aday mutlaka ya milletvekili olacaktır, ya belediye başkanı.
Sanki çok gerekliymiş gibi, (muhtarlar dahil) sanki yerel yönetimlere katkıları varmış gibi belediye meclis üyesi adaylarının çabası, toplum adına vermesi beklenen çabaların çok çok daha üstünde. Bir insan belediye meclis üyeliğini niye çok ister, niye çok heveslenir, niye çok önemser, rant için. Nereden yol geçecek, neresi imara açılacak, önce onların haberi olur. Ona göre şekil alır, ona göre hesap-kitap içine girerler, ona göre müteahhitlerle istişareler-görüşmeler sürdürürler.
Usulsüzlükler, yolsuzluklar ayyuka çıkıyor sonra, dedikodular alıp başını gidiyor ve şehre dalga dalga yayılıyor, ama başkanlarına bakıyorsun gayet pişkinler, hallerinden memnunlar, Sayıştay tarafından denetlenseler, yolsuzluklar tespit edilse bile benden-senden başka herkes masum, herkes dürüstlük abidesi.
*
‘Ekonomik nedenlerden dolayı artık gazete çıkartamıyoruz. Ben ve arkadaşlarım gibi. Gel bana sponsor ol, gazete çıkartacağım, memleketi doğru bilgilendireceğim, etik kurallar içinde yazılı basını sürdüreceğim!’ desem, kimsenin kulağının sesi duymaz, selam verenler bile görmezden gelir, yolu değiştirir.
Çünkü benden onlara ekmek çıkmaz!
*
Aman ya, bana ne elin beş koyunundan, on keçisinden. Kim kimi düdükler, kim kime üfürür, kim kime sarı ya da kırmızı kart gösterir, sanki derdi beni gerdi de saçma sapan şeyler yazıp duruyorum.
Alan razı, veren razı iken, bana lahmacun yemek düşer!
Yanlış yerde doğru olmaya çalışsan bile seni yerler, ham ederler!