Valla aslına bakılırsa bu işlerden hiç anlamam. Ancak Sümerbank’ta iken, izinli olan ticaret müdürü arkadaşımızın yerine birkaç ihaleye katılmıştım. Orada nelerin döndüğünü, hangi fırıldakların oyun içinde olduğunu gözlemlemedim değil. Danışıklı dövüşler, kaş göz oynatmalar, vücud dilini kullanarak ihaleye fesat karıştırmalar yaşanınca, ihalede dönen dümenlere, katılanlara, alanlara ve verenlere olan nefretim daha da artmıştı. Zira inadına ve bilinçli olarak bırakın lirayı, kuruş kuruş fiyat verenlere de gıcık olurdum ki, şaibenin tam ortasında, tuzağında bulurdunuz kendinizi.
Bunu yapanlar da üstelik helali senden benden iyi okuyan, bilen ve kullanan kimselerdi üstelik. Tabi dini de maske olarak kullandıkları bilinen bir gerçekti.
*
Ülkemizde ihalelerin tamamı 4734 sayılı ihale kanununda belirtilen usullere göre yapılmak zorunda. Bu ihale usullere, açık ihale usulü, belli istekliler arasında ihale usulü, pazarlık ihale usulü olarak sıralanırken, bu ihale usullerinin de farklı, çeşitli maddeleri olur.
Rantın, pardon ihalenin büyüklüğüne, getirisine göre katılımcı olur. İhale sırasında kaşlar, gözler oynar, kimisi benden bu kadar deyip odadan dışarı çıkar, kimisi de, pis pis sırıtarak, ihalenin kendisinde kalacağını bildiği için, kapıdan çıkana vücut diliyle teşekkür eder, tabi iş bittikten sonra avantasını alır, gider.
Bu ihale işini meslek edinenler çok. Amaç ihaleye girmek, fiyat artırmak, ortalığı kızıştırmak, sonra da aradan çekilip parayı cukkalamak…
Her şey önceden ayarlanıyor zaten. Daha ihale salonuna girmeden ihalenin kimde kalacağı belli oluyor. Zaten ihale komisyonu ve komisyon başkanı belli insanları içeriye alıyorlar, ki şartlar da ihale kalacak firmaya, markaya veya kişiye göre ayarlandığı için, herkes alacağı avantayı düşünüyor.
*
Diyorum ki…
Gazetecilikte para kalmadı, şu ihale işine girsek mi ne yapsak! Tek işimiz değil, belki ek işimiz olursa, bir ekmek yeriz diye düşünüyorum.
Kısmet tabi.
Belki bize de bir şeyler düşer!!!!
*
NOT: bu işin kurnazlık tarafını da bir başka gün yazarım.