Geçenlerde, engelli bir vatandaşımız çevirdi yolumu. Muhtemelen eski Aksu Köprüsü ilerisinde bir yerde ikamet ediyor olmalı ki, köprü hakkındaki kaygılarını dile getirmeden yapamadı, “Abi Allah rızası için yaz, sen yazarsan dikkate alan çıkıyor. Çünkü herkes seni okuyor. Aksu Köprüsü geliyorum diyen tehlikenin işaretlerini vereli ayları bırak seneler oldu, kimsenin tınladığı yok. Köprü çürüdü, ayakları çürüdü, çünkü altından su değil, zehir akıyor. Kimyasal maddeler köprüyü bitirdiği kadar, Aksu Çayına karışınca doğal hayatı da bitirdi. Zehir içiyoruz, zehir soluyoruz, zehir yiyoruz. Ama illa da köprü, köprü… İki araç yana yana geçemiyor, bu köprüde sık sık kazalar oluyor, ne olur bir ilgilensinler!” diye yakınınca, yazmak, seslenmek üzerimize farz oldu.
Biz elçiyiz, bize zeval olmaz! Aksu Köprüsünün bugünkü hali ve altından akan kirli su, deyim yerindeyse mavi zehir, bırakın geleceği, daha şimdiden hayatımızı alt üst etmeye başladı bile. Geçimini, geleceğini fabrikatörlerin zehirli sularında arayan, varlığını bir partinin iktidarına bağlayana da gazeteci denildiği şehrimizde, her ne kadar saray soytarısı veya dalkavukluk kontenjanında kendilerine yer bulurlarsa da, bu köprüyü, altından akan zehirli suyu görmüyorsa, haber yapmıyorsa, ben ona nasıl gazeteci derim!
Vatandaş haklı, doğru söylüyor. Köprü SOS veriyor, her geçen gün daha da çürüyor, ayakları zaten bitmiş, ölmüş, çürümüş, her ana çökebilecek vaziyete gelmiş, siyasi irade ve bürokrasi kesimi hâlâ kış uykusunda imiş gibi mışıl mışıl uyuyor!
Yarın tehlike kapıyı çalıp da, hasarı, zayiatı haber verirse, sorumlusu siz olursunuz, ben değil.
Bakalım o zaman da rahat uyku uyuyabilecek misiniz? Vicdanınız rahat verdirecek mi size?