Acı haber çabuk duyuluyor. Geçtiğimiz günlerde, sanayi ve iş dünyası, bir büyüğünü daha kaybetmişti. Ali Kemal Büyükerzurumlu’yu…
Tabi sırası gelen gidecekti. Tabi ki ölüm haktı. Tabi ki mahkeme kadıya mülk değildi. Tabi ki her canlı doğacak, büyüyecek ve Rab’bimin izni ölçüsünde yaşayacak ve Hak’kın rahmetine kavuşacaktı. Her canlı ölümü acı da olsa tadıyordu, tadacaktı. Bundan kaçış yoktu.
Ulu Camii’ye gittiğimde, meğer ne kadar çok seveni varmış ki, camii cemaati yanında sanayi ve işi dünyasının ünlüleri kadar, bürokrasi ve siyasi cenahtan katılmayan yoktu.
Her ölüm arkasında hüzün, acı ve gözyaşı bırakır. Erdem Tekstil’in sahiplerinden hayırsever insanlar, (Tıp Fakültesinde tefriş ettirdikleri yoğun bakım ünitesi bir örnek) Mustafa, Şakir ve Mehmet Büyükerzurumlu, yaşamını çiftçilikle idame ettiren çok sevgili babaları Ali Kemal Büyükerzurumlu’yu (90) kaybetmişti.
Benim de çok sevdiğim, değer verdiğim kardeşim Sadi Büyükerzurumlu da dedesini yitirmişti. Kuşkusuz ailenin acısı büyüktü. Cenazede ailenin büyükleri, gözyaşlarını tutamamıştı.
Büyükerzurumlu ailesi, mütevazı bir aileydi. Medyadan uzak, bütün dertleri, amaçları üretmek, iş ve istihdam sağlamak olan bu aile, kentin de saygın ve seçkin ailelerinden. Allah rahmet eylesin, Büyükerzurumlu ailesinin de başı sağ olsun!
*
Aradan tam bir hafta geçti. Yine pazartesi günü. Bu kez de Ülfet Vakfı Başkanı Abdullah Taylan Hocaefendi’nin babası Şeyh Muhammed Taylan Hak’kın rahmetine kavuşmuştu.
Dostlarla birlikte, cenazenin kalkacağı Bağlarbaşı Mahallesindeki Şerefiye Camiine gittik. Sonra da kafile ile birlikte cenazeyi defnetmek üzere soluğu Kılılı’daki Varto Obası’nda aldık ki cenaze burada, Rahmettepe Mezarlığında toprağa verildi.
Belli ki oba’ya hakim bir tepe üzerindeki mezarlık, bir aile mezarlığı.
Abdullah Taylan Hocaefendiyi göremedim ama ağabeyi gelmişti. Siyasiler, işadamları, müritleri ve sevenleri hocaefendiyi son yolculuğuna uğurlarken, dikkat ettim çoğunun gözleri yaşlıydı.