Futbol maçına uyarlarsak, bırak, ‘hocam top benden çıktı’ tarzında fair-play hareketlerini, apaçık dört metre ofsaytta bile iki taraf uzlaşamıyor.
Nasıl bir memleket olduk, biz bu hale düşecek topluluk muyduk?
Öyle bir hale geldik ki, sıkıcı kurallar yerine, hiçbir kaidenin, hakikatin anlama taşımadığı, hakemin bile olmadığı süper eğlenceli bir yaşam içinde yuvarlanıp gidiyoruz.
En iyi başarabildiğimiz şey, bel altından vurmak! Maharetmiş gibi, meziyetmiş gibi, mecburmuş gibi…
*
Sağımız solumuz particilik. Kahvede, hamamda, kadınlar gününde bile konuşulan siyaset.
Bel altı vurmanın serbest olması ve bir boks maçında olduğu gibi, ringde sürekli pozisyon değiştirmeye gayret gösterenler…
İnanın burnumuzun dibindeki iç savaşlar, tehditler ve dört bir yana yayılması istenen savaş kokusu bile kimsenin umurunda değil.
Çevremiz ateş çemberi, biz umursamıyoruz. Hâlâ oyunda, oynaştayız!
*
Birisi bir şey söylüyor, anlatıyor, hemen saflar belirleniyor. Ya araya duvar konuluyor, ya ipler geriliyor. Sonra kimse kimseye selam bile vermeye üşeniyor, görürse de kerhen…
Beyinsiz adam çok memlekette. Herkes fikir göçebesi. Geliyor, konaklıyor ve ardına bakmadan başka bir diyara yelken açıyor.
Arkasında kötü kokular bırakarak…
*
Bize senelerce sabit fikirliliğin kötü bir şey olduğu söylenmedi. Herkes kendini akıllı zannetti, bir başkasının fikrine hürmet göstermedi, dinlemeye bile tenezzül etmezken, ‘ben ne dersem o…’ fikrini yaydı kendince.
‘Ben varsam parti var, ben varsam parti içi demokrasi zaten var, ama ben yoksam demokrasinin ve davanın da canı cehenneme’ diyen onlarca insan tanıyorum.
Aile içindeki kavgayı komşuya duyuran, olanı biteni dışarıda ballandıra ballandıra anlatan samimiyetsiz insanlarla dolu çevremiz.
Bir deli taş atıyor kuyuya, kendi dava arkadaşlarını arkadan vuruyor, kendisi de bundan nemalanmaya çalışırken, başkasının hatalarından ders alacağını sinsi sinsi gülümsemekle yetiniyor. Biz o veledin tribine maruz kalamıyoruz, yerimizde sayıyor ya da daha geriye gidiyoruz.
Siyasi ahlak deniliyor. Geç onu bir kalem.
Velhasılı kelam, adam olacağımız yok bizim!