Çünkü tad vermez. Kavga edecekseniz kavganın da bir yeri, bir zamanı, bir adabı var değil mi ama!
Mesela
Biri seni yenerim dediğinde; “yenersin!” derim
Çünkü, burası dünya bu dünyada sahiler kadar adiler de var, bilirim yani!
Biri seni geçerim dediğinde, “mümkün değil” demem. “Tabi ki geçersin, önden buyur!” der, yol veririm.
Çünkü bu dünya her türlü hile ve hurda yeri, bilirim.
Biri ben senden zekiyim dediğinde; “niye ben aptal mıyım?” demem, sadece “doğrudur!” derim. Derim çünkü bu dünyada her zeka farklı çalışır.
Kimi çakallığı zekâ sanır, kimi insan kalmayı. Kalabilmeyi başarabiliyorsa tabi.
Bitmedi…
*
Biri beni küçümsediğinde gocunup, “neden?” niye diye sormam. Şunun için sormam, gerçekte cacık olamamış insanların bir tas yoğurt görünce kendini hıyar sandığı bir dünyada küçümseyen büyümez!
Biri küçümsedi diye benden de bir şey eksilmez.
Biri bana hakaret ettiğinde sinirlenmem! Yener Atlı benim için, “Mehmet abimin sinirleri alınmıştır!” derdi.
Çünkü; kapasitesi ona yeten insanlara, çocukken alamadığı terbiyeyi iki kelamla ben öğretemem!
O yüzden benimle kavga edilmez!
Eden de, etmeye niyetlenen de…
*
Son sözüm, taşları bağlayıp köpekleri serbest bırakmışlar!