Ben demiyorum, Türk Halkı Değerler Araştırmasından çıkan en çarpıcı anket sonucunu bildiriyorum. Ankette çıkan sonuca bakılırsa, “Türk halkı birbirine güvenmiyor!”
Vallahi öyle.
Nasıl bir dünyada yaşıyorsak!
Baba oğula güvenmiyor, karı kocaya, evlat anne-babaya, öğrenci öğretmene, çırak ustasına, ortak ortağına, işçi patronuna…
Ha, kendine güvenmeyen güven duygusunu yitirmiş kimseler, karşısındakine de güvenmez haliyle… O gözle bakar herkese. Her şeyden kuşku duyar, pimpiriklenir, işkillenir, her soruda, her imzada, her sözde “Acaba!..” arar.
Halk arasında argo ve çirkin kaçsa da söylenen o iğrenç yakıştırma, “En güvendiğim kimse babamdı, onu da anam ile beraber gördüm!”
*
Böyle düşünenler basit insanlar. Bence, “Karşımdakine güvenmiyorum!” diyenlerin verdiği mesaj şu; “Bana güvenmeyin!”
Bunun başka izahı yok!
Bakın, çıkan anket sonucunda, ki batıdan bir örnek verecek olursam, her 10 kişiden 8’i birbirine güvenirken, Türkiye’de her 10 kişiden sadece 1’i karşısındakine güven duyuyormuş.
Bundan çıkan sonuç şu; Halkın yüzde 90’ı ”bana güvenmeyin!” diyor kibarca, açıkça…
İyi güzel de, güven duygusu önemli.
Eşine güvenme, ortağına güvenme, kardeşine güvenme, patronuna güvenme, devletine güvenme, askerine-polisine güvenme!
Nasıl yaşayacağız bu güvensizlik ortamında.
Nasıl huzur ve rahat bulacağız!
Nasıl?