Her devirde, her mekânda ve zamanda çark döner, dönmek zorunda. Dönmeyen çarkın içine tükür! Kimisi çarkı kendi çıkarları için döndürür, kimisi toplum için. Niyetine bağlı, halis biri ise kimsenin tekerine çomak sokmaz, varsın çark dönsün, memleket kalkınsın d er, bazıları da hasedinden, kıskançlığından ve bireysel çıkarlarını öne taşıyarak başkasının çarkı dönmesin diye yoluna mayın döşer.
Çark böyle dönüyormuş!
Hay sizin çarkınıza tüküreyim!
*
Her devrin adamları var içimizde. Sağda solda, aramanıza gerek yok, belki de yanı başınızda duruyorlardır. Bakmanız, göz ucuyla süzmenizi yeter!
Her devrin siyasetçisi.
Her devrin gazetecisi.
Her devrin memuru, işçisi.
Her devrin akil adamı.
Bunlar için dava koltukla başlar, koltukla biter. Siyasette sadakat, dava, samimiyet yoktur, sadece çıkar ilişkileri vardır.
*
Sen aç kalırsın, onlar tok yatarlar.
Sen çıplak kalırsın, onların üzerinde yün yorgan.
Sen işsiz gezersin, aylak aylak. Onların bir değil. Birkaç işleri vardır. Siyasette bunun için vardır onlar.
Dedim ya, dava mava hikaye.
Bunlardaki zihniyet şu, “Benim partim varsa iktidarda, demokrasi vardır. Yoksa demokrasinin canı cehenneme!”
Düşünce, zihniyet bu…
*
Yazının başlığında dediğim gibi, buğday bizim, unu öğüten, değirmene gönderen, hamur yapıp ekmek yapan biz iken, nedense aç kalıyoruz, tok kalanlar şerefli insan sayılıyor, gösteriliyor.
Sizce bunun anlamı ne?