Patates soymayı askerde öğrendim. 1971’de, Çorum çavuş talimgâh taburunda… İlk günler bayağı zorlandım ama dayak yiye yiye, şimdi bu meselede kimse elime su dökemez.
*
Adam işsiz kalmış. “İşçi aranıyor” ilanını görünce balıklama dalmış içeri.
“Burada sana işi yok!” demişler. “Çok zordur burası ama ısrar ediyorsan, bak dün acayip yağmurlar yağdı, işyerimizin ve sokağın her tarafı çamur doldu. Bayağı da var. Sokaktaki bütün çamuru beş saatte kenara atıp, yolu temizleyebilirsen iş senin, yoksa güle güle!”
Adam gülmüş: “Sen ne diyorsun azizim” demiş. “Ben o çamuru beş saatte değil, iki saatte bile atarım, verin bana küreği”
Hemen işe başlamış ve gerçekten sokaktaki bütün çamurları iki saat içinde kenara atıp parasını alarak gitmiş. Ertesi sabah yine gelmiş aynı yere “Bana yeni bir iş verin” diyerek.
Patronlar, “Bugün de, şu köşede duran beş çuval patatesi beş saatte soyacak mısın” demişler.
“Tamam” demiş adam, yine işe koyulmuş, ne var ki beş saatte beş çuval şöyle dursun, yarım çuval patatesi bile soyamamış. Şaşırmışlar ve sormuşlar; “Yahu, sen dün beş saatte beş kilometrelik çamuru attın da, patatesleri niye soyamadın!”
Adam, “Efendim…” diye açıklamış, “Bendeniz bir zamanlar iktidarın yandaş olan gazetelerinde çalıştım. Onun için çamur atmasını çok iyi bilirim de, fakat bu patates soyma konusunda hiç işim olmadı”
*
Çamur atmak, yalakalık ve yavşaklık da meslekler arasına girmiş demek ki…
Zaten hayatta bir kavşakları sevmem, bir de yavşakları…
Allah bizi onlardan ırak eylesin!
Hele hele çamur atan adam mı, uzak durun!