Başlığa benzeyeni bir sosyal medya hesabında gördüm, beğendim, sizlerle paylaşma ihtiyacı duydum. Tam da seçim zamanına denk geldi derken, uzun uzun düşündüm, ‘dur!’ dedim, ‘Bundan harika bir köşe yazısı çıkar!’
Allah yalanı sevmez, bu başlığın içini doldururken, köşe yazımın ana konusu senelerin siyasetçisi Mehmet Sabancı olacaktı.
Anavatan Partisinin efsane olduğu yıllarda, bu partinin il başkanlığını yürüttü senelerdir. Yemedi yedirdi, içirmedi içirdi, yatmadı yatırdı. Bunları yaparken de maddi bir karşılık beklemedi kimseden. Ne yaptıysa partisi için yaptı, didindi, çırpındı durdu.
Ama siyasette beklenen hedefe ulaştı mı derseniz, hayır!
O, gülümseyen yüzünü kimseden esirgemedi.
O, nezaketi hiçbir zaman elden bırakmadı.
O, samimiyet testinden geçmiş siyasetçi-işadamı kimliği ile gönüllere dokunmasını bilen, yüreğinde insan biriktiren adamdı.
*
Fakat ne gariptir ki, partiyle birlikte çok kişi gemiyi terk etti. Üzülmedi mi, üzüldü elbet. Ülkenin kaderine, geleceğine hükmeden partisi de nihayetinde siyaset mezarlığına defnedilirken, sevgili Mehmet Sabancı, beklentilerle birlikte acısını, hüznünü hep içine gömdü.
Gömdü fakat dostlarını unutmadı, yalnız bırakmadı. Her zamanki nezaketi ile seneler önce ve karakteri gereği gönüller inşaa eden siyasetçi, gönül adamı kimliği ile ilave ettiği güler yüzünün de sıcaklığından olsa gerek, dostları ile selamı sabahı kesmedi, ‘eski dostlar’ şarkısını dilinden hiç düşürmedi.
Bendeniz, Sabancı’yı denizi olmayan şehirde, gemisi batan kaptana benzetmem o yüzden!
*
Onikişubat Belediye Başkanı sayın Hanefi Mahçiçek’in dilinden düşürmediği bir cümle var ki, tevekküle dair, ‘Bir insanın kader çizgisi vardır. Kader çizgisi nereye götürürse, yeri orasıdır!’
Her şey alın yazısında saklı. Kadere tabi ki inanıyoruz. İnancımızda var. Adaylardan ister Şahin Balcıoğlu kazansın, ister Mustafa Buluntu; kader çizgisi neyi gösteriyorsa, oraya ait diye düşündük. Bir şeyi çok istemenin, ısrar ve inat etmenin faydası yok. Kaderinde varsa kazanmak, alnına yazıldı ise seçimden galip çıkmak, kader deyip tevekküle sığınacaksın!
Nihayetinde kazanan beyaz’lar oldu. Nasip, kısmet, kader…
*
Her şey geride kaldı. Sular çekilir gibi oldu, ortalık sakinleşti. Artık birlik ve beraberlik zamanı.
Kaç kez yazdım, yine yazıyorum, herkes huzursuz, herkes gergin ve ayrışmıştı seçim üzeri insanlar. Medya bile karpuz gibi ikiye ayrılmışken, herkes birbiri için yalan yanlış, eğri veya doğru tahminler, iddialar yürütüyor, zaten şiraze de kaybolduğu için, aklıselim insanlar, özellikle siyasi cenah, seçimin selametle son bulmasının memleket için hayırlı olacağını düşünüyordu.
Adaylar kadar adaylar için çalışanlar, komiteler için, komite tabanları için gidilmedik yer, öpülmedik el bırakmayanlar, bir oy uğruna kucaklamadıkları üye kalmasa da, onlar adaylardan daha fazla yoruldular, bittiler.
Hayırlısı ile bitse, şükredecekler diyorduk, çok şükür bitti. Bürolarını, bağ evleri ve işyerlerini seçim bürosuna çevirdiklerinden, evlerinin yolunu unuttular, uykuya hasret çekmişlerdi.
*
Sabır… Nasıl olsa sonu selamet. Hakkımızda hayırlısı demiştik, nitekim öyle oldu!
Unutmayın, birine, birilerine küsecek kadar zaman yok!