Şimdi kalkıp ben olur ya da olmaz desem, düdüğe koyar öttürürsünüz adamı ve de maraza çıkar. En iyisi yorumu size ve meselenin uzmanına bırakmak…
Seneler önce, soyadı ..ylı ile biten bir arkadaşımız, küçük çapta yol ihalelerine girer. Bir-iki kepçe düzer ve sınırlı sayıda kamyon… İmkânlar dar yani. Zamanla devletten aldığı ihale nedeniyle işi büyütür, araçlarının ve çalışanlarının sayısını bilemez hale gelir. O kadar ki, birileri araçlarından birini alıp götürse, hem ruhu duymayacak, hem de sayısını bilmediğinden farkına bile varamayacak.
Bir gün çalışanlarından fikrini söyler; “Patron, kardeşin Hac’ca gitti, sen neden gitmiyorsun. Allah’a şükür paran da var!”
Soyadı ..ylı olan işadamı, parasının olmadığını söyler. Söyler ama en yakınındakiler hem güler geçer, hem de bu söylemi inandırıcı bulmazlar. Koskoca müteahhidin nasıl parası olmaz. Devletten iş alıyor neticede…
*
Gel zaman git zaman en yakınındakiler yine sorarlar, “Bak, herkes gidiyor, sen de gitsene mübarek topraklara. Hacı olursun!”
Yine aynı mazerete sığınır, ‘param yok’ der. Bir, iki, üç derken sorular tekrarlandığında, şu cevabı verir; “Yahu arkadaşlar, biz devletin haram parası ile ekmek yedik. Hak etmediğimiz paralar aldık. Kazandığımız para helal değilken, benim mübarek toprakları kirletmeye ne hakkım var! Gittiğim Hac, gittiğim umre’yi Allah kabul ve makbul eyler mi? Benim param yok!” cevabını verince, çalışanları söyleyecek kelime bulamazlar.
Sonra ne olur biliyor musunuz? O işadamı iflas eder.