Bizim millet dediysem Kahramanmaraş’tan söz ettiğimi tabi ki anladınız. Başka kentlerden, uzaydan, Patagonya’dan bahsedecek olsam gam değil de, bizdeki kurumların, AVM’lerin, marka haline geldiğini söyleyen, kurumsal kimlik kazandığını göğsünü gere gere anlatan çok üyeli odalar, dernekler, başkanlıklar her neyse, son günlerde dışarıdan destek almaya başladılar.
Kimi İstanbul’dan, kimi Adana’dan, kimileri başka yerden… Bizim değerlere, arkadaşlarımıza kıran girdi sanki?
Sanki onlar, dışarıdakiler hayır kurumu, sanki bu işi bedava yapacaklar!
*
Kentimizdeki basın mensuplarının suyu çıkmış gibi, dışarıdan aldıkları hizmetin içerden daha güçlü isimlerle dolu ve kaliteli olacağını bile bile, bir dışarı, bir başka yer hastalığı tuttu bizimkileri.
Özenti mi, mecburiyet mi, yoksa yereldeki arkadaşlara aba altından sopa göstermek mi kestiremedim, aradığımızda ‘falan kurumu, falan beyi arayın, bizim adımıza artık reklamları, haberleri onlar servis edecek!’ dediklerini duydukça cinlerim tepeme çıkıyor.
Diyeceksiniz ki, ‘niye kızıyorsun, serbest piyasa ekonomisi, adamlar kimlerle çalışırlarsa çalışır, sana mı danışacaklar, senden icazet mi alacaklar, keyiflerinin kâhyası mısın?’
*
Emtia olsa anlarım, teknik danışmanlık olsa hak veririm, bizde bulunmayan destek hizmeti olsa kabul ederim de, basın desteğinin dışarıdan alınmasını bir türlü hazmedemiyorum.
Başkası adına konuşsam belki ayıp olur da, bütün meslektaşlarımın da benim gibi düşündüğüne kalıbımı basarım.
Aklın yolu biri çünkü.
Tamam… Tabi ki tercih kendilerinin.
Seneler önce, merhum Osman Bölükbaşı eski belediyenin önünde halka hitap ediyor. Vatandaş coşkulu, heyecanlı, ‘yaşa, var ol, senden büyük yok, sen bambaşkasın!’ diye tezahürata yapınca, o büyük siyasetçi, nüktedan insan bakın ne cevap veriyor; “Ulan ırzıgırıklar, nikâhı benimle kıyıyorsunuz ama gerdeğe başkaları ile giriyorsunuz…”
Bu kısa not, bu hatıra bile belki size bir şey hatırlatır, düşündürür diye yazdım.
*
Ha, bize müstahak mı, bir yerde evet… Birlik beraberlik yok. Herkes bir havada, bir telde.
Adam açılış yapıyor, ya da ürün tanıtacak, bir etkinlik var, duyurusunu, reklamını billboardlara verirken, haberini bir kuru pasta ile basına yaptırmaya kalkışıyor. Reklam, ilan ve abone istesen, ‘Valla bütçemiz yok, kusura bakmayın!’
Olur mu şekerim, bizde kusura sünnetçi bakıyor!