İnsan hayatta en büyük kazığı dostum dediği kimselerden yiyor. En büyük ihaneti onlarda yaşıyor. Arkasından hançerleyen nice dost bildiklerimiz oldu. Düşmanlarınızın zaten niyeti belli. Ama siz dostum dediklerinizden korkun en çok! Onların darbesi, onların kumpası, onların kazdıkları kuyu, onların döşedikleri mayın senelerdir hayatınızdan ve aklınızdan çıkmayacaktır.
Sen, ben, hepimiz zaman zaman iyi niyetlerimizin kurbanı oluyor, bununda bedelini belki ağır, belki acı, belki de pahalı ödüyoruz. Bu bedeli de en çok dostum dediklerimize ödemek zorunda kaldığımız günler çok olmuştur. İnanıyorsun, güveniyorsun, ‘Bundan, bunlardan bana zarar gelmez, beni sırtımdan vurmaz, beni kazıklamaz, beni arkadan hançerlemez!’ diye düşünüyorsunuz ama o dostum dediğiniz kimse ilk fırsatta sizi bitiriyor, mahvediyor. Kişisel çıkarları öne çıkınca, sizden bir adım öne geçme heva ve hevesine yenik düşünce, dün karşınızda elpençe divan duranlar, ‘emredin, bir arzunuz var mı?’ diyenler, arabanızın kapısını açanlar, çantanızı taşıyanlar, gördüklerinde ceketinin düğmesini ilikleyip, iki yakasını bir araya getirenler, öyle zaman geliyor ki, karşınıza canavar olarak çıkıyor, yılan gibi sizi zehirleyerek, belki de on yerinizden ısırıyor.
Darbe indiriyor size!
Bunları biliyorsanız, ‘dost bildiklerim’ şarkısını bir dinleyin, ne demek istediğimi anlayacaksınız.
*
Oysa siz geçim ehlisiniz, karıncayı incitmezken, aynı camia içinde uyumlu, koordineli çalışma sağlarken, birileri boş durmuyor. Geleceği için, ikbali için sizin kuyunuzu kazıyor, yolunuza mayın döşüyor, samimi ve sıcak-dost gibi görünüp arkadan hançerini saplıyor, saplıyorlar.
Muradlarına erdiklerinde, giden için, senin için, benim için algı operasyonu yapıp, ‘O şunu yapmıştı, bunu demişti, seni sevmezdi, beni sevmezdi’ gibi asılsız laflar, karalama kampanyası ve iftiralarla seni, beni ötekini itibarsızlaştırmayı ilke edineneler, günü geldiğinde bunların bedelini öder. Yani etme bulma dünyası. Her ne kadar sen, ben, o, öteki komplo ile karşı karşıya kalsak da, zaman en iyi hakem, kötülük de kimsenin yanına kâr kalmayacağından, hesap zamanı geldiğinde, herkes bu faturayı ağır ödemiştir, ödeyecektir.
*
Neyse… Boş verdim hepsini. Bunları yazarken, 8 Nisan 2018 tarihindeki kongrede alaşağı edilen, 1950 üyeli Tes’İş’in başkanlığını uzun zamandır sürdüren Lütfi Ergin’e yapılanlar geldi aklıma.
O dönemin Tes İş Genel Başkanı Mustafa Şahin şimdi nerelerde?
O da ettiğini buldu, yok olup gitti. Oyun oynayanlar, oyunlarla giderler. Koltuk için en yakın arkadaşına kazık atanlar, günü geldiğinde o çok inandığı, güvendiği yol ve kader arkadaşlarının kendisini aynı oyunla yere çalacağını unutmasınlar.
Ne diyorduk, ‘yırtıcı kuşun sürüsü olmaz!’