Bizim milletin huyudur, bazı icraatlarını, düşüncelerini, önemli gün sonrasına ertelerler. Bayrama, yılbaşına, tatil sonrasına, ramazana vs…
Borçlarını ertelerler, ziyaretlerini bir başka zamana bırakırlar, seyahatlerimizi, tatilimizi, ev ihtiyaçlarını, nişanımızı, düğünümüzü özel nedenleri ileri sürerek, biraz da dini hassasiyetleri öne çıkartıp, uğur veya uğursuzluk çatısına sokup bir başka tarihe bırakmayı seviyoruz. Belki de alışkanlık diyebiliriz buna.
Siyaset… Olmazsa olmazımız. Çerezimiz, günlük neşemiz, vazgeçemediğimiz alışkanlığımız ve ruhumuza sinmiş tiryakiliğimiz…
Söylentiler, dedikodular gırla. Bazı şeyler değişecekmiş. Biri gelecekmiş, birileri gidecekmiş. Nöbet ve görev değişikliğinden söz edenler o kadar çok ki, partilerin fokur fokur kaynadığını bilmeyen mi var?
İktidar olsun, muhalefet partileri olsun, bir karar aşamasında iken, kendi içlerindeki dost-düşmanlarla mücadeleyi sürdürüyor, zaman zaman basına karşı da tavırlar alarak, aslında ne yaptıklarının bilincinde de değillerken, siyasi belirsizlik, yarın endişesi, piyasaları da etkilemiyor değil.
*
Partiler dedim. Dediklerine bakılırsa, fısıltı gazetesinin yazdıkları dikkate alınırsa, sağda solda konuştuğunu yazıya dökmekten imtina eden ve korkan sözde siyaset allamesi gazeteciler bakalım partiler üzerindeki hâkimiyetlerini sürdürecekler mi?
Ya da, birinin, birilerinin gazabına uğrayıp silinip gidecekler mi?
Bayram sonrası çok gelişmelere gebe.
Bakalım doğacak çocuk erkek mi olacak kız mı, hep birlikte göreceğiz!
Endişem şu; çocuk kız olursa, oğlan kadını boşayacak!