Bu meseleye ilişkin çok yazı yazıldığını hatırlıyorum. En çok da hukukçu, inşaat mühendisi değerli dostum sayın Serdar Erdoğanyılmaz, duyarlılık gösterip eleştiri kültürü konusundaki insanların zafiyetlerini, çılgınlıklarını, agresifliklerini dile getirdi.
Ders alındı mı, ne mümkün!
Birbirimizi tahammül edemiyoruz. Birbirimizin düşüncesine, eleştirisine bırakın tahammülü, hemen agresifleşip, karşı atağa geçerek, ya zor yani şiddet kullanıyoruz, ya da bağırıp çağırıyor, hatta daha ileri giderek ahlaksızlaşıp küfür ediyoruz.
Ben seni sevmiyorum, sen beni…
Sen benim düşünceme, partime, takımıma saygı duymuyorsun, ben senin…
*
Birbirimizi anlamak istemiyoruz.
Birbirimizi dinlemek, ikna etmek yerine, kaba kuvvete başvurup, ya da sosyal medya aracılığı ile işin kolayına kaçıp, eleştirinin dozunu artırıyor, seviyeyi düşürüyor, ahlak boyutunu da aşıp etik olmayan yazılar, eleştiriler getiriyoruz.
*
Tamam eleştirelim. Ama belden aşağı vurmadan, edep ve ahlak kurallarını çiğnemeden, toplum değerlerini elimizin tersi ile kenara itmeden, insana duyulması gereken saygısı bertaraf etmeden, bireysel değil, toplumsal düşünceyi göz ardı etmeden eleştirmek herkesin hakkı.
Sağlıklı nesil, sağlıklı düşünce, sağlıklı toplum için elzem.
İnsanların hatalarını görmelerini, doğruyu bulmalarını amaçlayan eleştiriye eyvallah!
Ama kırıp dökmeden, hakaret etmeden, küfretmeden…
Terbiyesizliğin lüzumu yok!