Sivas/Şarkışla’lı ünlü halk ozanı Aşık Veysel evli olduğu zamanlarda eşi başka bir adama aşık olur ve onunla kaçmaya karar verir.
Gece uyumak için yataklarına girdikten sonra eşi kalkar, bohçasını da aldıktan sonra pabuçlarını giyer ve ardına bakmadan kaçmaya başlar.
Biraz aradan sonra ayağına bir şeyin vurduğunu fark eder.. Pabuçlarını çıkarttığında gördüğüne inanamaz..
Aşık Veysel'in tüm parası oradadır.. Kaçacağını anlayıp sahip olduğu her şeyi eşine bırakmıştır..
Ayrıca parayla beraber bir kâğıt bulur.
Ve o kâğıtta şu yazar;
"Al bu para ananın ak sütü gibi helal olsun, gittiğin yerde kendini ezdirme.. Bir de güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa..."
*
Herkes kendini fasulyeden, nimetten sayıyor.
Kiminle konuşsan, kerameti kendinden menkul, herkes memleket sevdalısı, herkes Maraş hayranı, herkes milliyetçi, herkes dininde-imanında, herkes ehli namus, herkes vatansever, herkes dört dörtlük Maraş milliyetçisi.
Tamam, olsunlar! Zararı yok!
Yok da… Samimi olsalar, ciğerimi yesinler.
En yakınım dediğin, canım-ciğerim diye hitap ettiğin, gardaş ve dost bildiğin, sırtını dönünce hançeri dayıyor.