4 Ekim Dünya Hayvanları Koruma Günü imiş.
Ne güzel.
Doğayı, hayvanları, sularımızı, insanlarımızı korumalıyız. Bunlar bize Allah’ın birer emaneti. Bize sunulan en güzel ikramlar, nimetler.
Kıymetini bilirsek tabi.
Tamam, dün hayvanlar günüydü de, memleket hayvandan geçilmiyor ki birader.
İçtiği sigara izmaritini araç kullanırken yola boca eden hayvanların nesini koruyacaksın.
Yüksek sesle evinde, işyerinde müzikn dinleyip, insanların huzurunu bozan, gürültü kirliliği yaratan hayvanlara ne diyeckesiniz!
Evinin, işyerinin artıklarını (çöpünü) çöp bidonuna koymak yerine kapının önüne koyup, ortalığı kirletenlere, pis koku yayan hayvanları affedebilecek misiniz, ceza kesebilecek misiniz?
Araç kullanan kadınları sıkıştıran mağandaları nereye koyacaksın, bunlara barınak da kafi gelmeyecek.
Dövizin artışını fırsat bilip zam üstüne zam yapan kanı bozuk hayvanlara ne gibi yaptırımlarımız olacak?
*
Hayvanları koruma günüymüş.
Geçin… Bunu iddia edenler, söyleyenler, acaba evlerinde ne zaman bir tavşan, bir kedi, bir köpek beslemeye başladı.
Hadi bir soru daha sorayım da yazıyı kısa keseceğim. Biliyorum ki zülfüyâre dokunacak. Mesele değil.
Yolda yürürken attığı ot’tan sonra kaldırıma tükürenlere, balgam savuranlar hayvanlar için söyleyecek bir sözünüz var mı?
*
Biz evimizde, iş yerimizde ne kedi besleriz, ne köpek, ne tavşan.
Biz en çok, en iyi koynumuzda yılan beslemeyi severiz. Siyasetin zirve yaptığı şu günlerde hele hele..
Gerisi hikaye…