Bizim meslek mensupları içinde de hazine arayıcıları vardı, bulsalar bile ne kendilerine hayretti, ne de başkalarına. Emek sarf etmeden, terlemeden, yorulmadan geçmişte başkalarının biriktirdiklerine, mücevherlerine konmayı geçim zannedenler, şimdi de eski konaklara, eski Yahudi ve Ermeni evlerine dadandılar.
Alıyorlar bu evleri, şayet bu işe niyetlenen kurum ise, uyanık geçinenlerce yönetiliyorsa o kurum da, kamulaştırma, özelleştirme, istimlak etme ayakları ile hazine arıyorlar. Bulurlarsa da bölüşüyorlar tabi. Götürüp de devlete, müzeye teslim etmek tabi ki işlerine gelmeyecek.
*
Bugün içerisinde her ne kadar kasap kalmasa da, adına ‘Kasap Hal’i’ denilen çarşıdan Hatuniye Camiisine giderken, hemen sağda bulunan tarihi bir ev, yine bu düşünceyle istimlak edildi.
“Acaba bu eski evde hazine bulabilir miyiz?” düşünce ve niyetiyle istimlak edilen evde hazine veya tarihi eser buldular mı bilmiyoruz. Ancak bildiğimiz şu ki, paraya ve mala doymayan, hırsına yenik düşen, nefsine yenik düşmeyi hazzetmeyen kimseler, içinden ve altından değişik yerlere tünel ve yol giden evi herhalde boşu boşuna almadılar.
Mutlaka önceden araştırmışlardır, bilgi edinmişlerdir ki, onca parayı verip evi istimlak ettiler, ya da kamulaştırdılar bir gerekçe ile.
*
Allah bu milletin gönlüne göre versin.
Kişilikten ve karakter zengini olmaktan çok, mal ve altın zengini olmayı kafasına koyan kimselerin de gözünü bir avuç toprak doyursun derim.
Hadi, siz de ‘amiiiiinnn!’ desenize…