Bu meseleye dair birkaç yazı daha yazdığımı hatırlıyorum, epey zaman önce. Lakin okur, diğer adıyla mağdur arkadaşlarımız ısrarla yeniden gündeme taşımamızı isteyince, boynumuz da kıldan ince okura karşı, hayır diyemedik. Neticede bir mağdurlar topluluğu var karşımızda.
Eh, biz de ezilmişin, mağdurun yanında isek, isyanlarına, tepkilerine seyirci kalamayız, kulağımızı tıkayamayız.
2001 yılında battı İhlas Finans. Ya da holding, her neyse… O tarihten bu yana da ülke genelinde 68 bin alacaklısına borcunu ödemiyor. Alacaklılar, yani mudiler ‘şirkete kayyum atayın’ diye isyan ederken, patron Mücahid Ören Avrupa’da, Amerika’da gününü gün ediyor. Vatandaşın parasıyla keyif çatıyor. Saf, birikimleri ile geleceğini teminat altına almak isteyen, tasarruflarını güvenerek yatırdıkları finans kurumundan ‘hayır ve iyilik’ bekleyen saf vatandaşlar şimdi mağdurları oynuyor. Finans kurumunun alacaklılara borcu tamı tamına 398 milyon. Ve 2009’dan bu yana alacaklılara bir kuruş dahi ödenmedi, pek de ödeneceğe benzemiyor.
Kahramanmaraş’ta bu mağdur sayısı ne kadar, bilmiyorum.
*
Oysa 2009’da küresel krizi bahane eden İhlas Holding ödemeleri 2016 yılına kadar ertelediğini duyurmuştu. Şimdi de içinde bulunulduğu iddia edilen mali krizi gerekçe göstererek, mudilere ödeme yapmaya yanaşmıyor. El koyma işleminin üzerinden geçen 15 yıl içinde üyelerinin bir bölümü vefat eden mudiler ise haklarını aramak için bir dermek bile kurdular. Sosyal medya kanalıyla hükümete seslenenler de, şirkete kayyum atanmasını istiyorlar.
Yani neresinden baksanız dört ucu boklu örme!
Dilerim ve umarım bu şirketin mağduru hemşehrilerim de alacaklarına kavuşurlar, mağduriyetten kurtulurlar.
Ama ‘anam bana gız diyo ama, umudum ız…’