İnceldiği yerden kopar!
Diklenmeyi sevmem. Ancak, elimden geldiğince dik durmaya gayret ederim, onu da ne kadar başarırım, ya da başarıyorum, takdir siz okurların!
Sadece Kahramanmaraş olsa gam değil, her nerede olursanız olun, ne işle uğraşırsanız uğraşın, hangi savaşı verir, hangi davayı güderseniz güdün, hangi amaca hizmet ederseniz edin, doğruları yazanın, konuşanın yeri yok.
Doğru söyleyeni dokuz köyden kovsalar bile. Belki onuncu köydür sizi bekleyen, size kucak açacak, bağrına basacak, kapısını açıp içeri buyur edecek.
*
Bir haber yapıyorsunuz, ya da köşe yazısı yorumu ile kamuoyunu bilgilendirmeye çalışıyorsunuz, birilerinin damarına ya da ayağına bastıysanız, olmadı fincancı katırlarını ürküttüyseniz, yandı gülüm keten helva.
Ya zurnanın son deliğisiniz artık, ya da kara listede…
Açarlar telefonu, ya tehdit ederler, ya da ‘o yazıyı kaldır, yoksa sen bilirsin!’ deyip aba altından sopa gösterirler.
Tehdidin bir başka boyutu.
Öyle kuru gürültüye pabuç bırakacak biri değilseniz, sineye çeker, göğüslenirsiniz. Ama bildiğiniz doğruları da yazmaktan çekinmezsiniz. Çünkü halkı doğru bilgilendirmek sizin göreviniz, bunun için basına önem veriyor kamuoyu.
Yok eğer birilerine basamak oluyorsanız, ’benim dediklerimi yaz, aleyhime yazı yazarsan ekmeğini keserim!’ tehdidi ile karşı karşıya kalıyorsanız, bu mesleği yapsanız ne yazar, yapmazsanız Gönül Yazar.
*
Eğilmek yok, basamak olmak hiç yok.
Fincancı katırları ürkermiş, birilerinin canı sıkılırmış, yok reklam-ilan-abone kesilirmiş, boş ver oğlum kim takıyor!
Rızkı veren Allah.
Bir kapıyı kapar, bir başkasını açar. Acından ölen var mı bu memlekette.
Somali mi lan burası?
Diklenmeden dik durursanız, kimseye eyvallah etmeyip doğruları yazar-haberleştirirseniz, yeri ve zamanı geldiğinde kral çıplak diyebiliyorsanız, itibarınız da o derece yüksek olur.
Yani başlıktaki ifade ile sığınak olursunuz.
*
Kendi kendime diyorum ki, ‘Boş ver Fiskeci, dik dur eğilme, bu halk, bu okur seninle!’
İnceldiği yerden kopar…