Gemi su almaya başlayınca, önce kaptanlar terk edermiş derler ya, yalan. Tersi… Önce fareler terk edermiş batmak üzere olan gemiyi.
Siyasette de böyle, özel yaşamda da, bürokrasi ve sivil toplum kuruluşlarında da değişmiyor kader. Yeter ki bir yerden patlak vermesin, yeter ki bir yerden sızıntı yapmasın, ilk terk eden kaptanlar oluyor, onu fareler takip ediyor.
Tayfalar eğer gemiye ortak ise, şayet gemiden ümidini kesmediyse, son ana kadar bekliyor, çıkmadık canda ümit var diyerek.
Kahramanmaraşspor, PTT 1. Liginden düşünce, oyuncular takımı terk etmeye başladılar.
Deyim yerindeyse, savaştan kaçar gibi kaçıyorlar bu şehirden.
Sanki arakalarında IŞİD var, sanki Beşar Esad kendilerini kovalıyor. Sanki Vietnam’da savaşın göbeğindeler, sanki Hindistan’daki katliamların hedefinde varlar…
Ama kaçıyorlar.
Belki de bu kaçışlar daha savaş devam ederken kaçanlar oldu. Belki de savaşın ortasında ellerindeki cephaneliği düşmana kaptırdılar bile bile. Belki de küffara karşı savaşıyormuş gibi yapıp, kalenin kapılarını açıp, kaleyi içerden fethetmeye çalışanlara yardım ve yataklık ediyorlar.
Ama bilinen bir gerçek var, oyuncular birer birer bu şehri, bu takımı terk ediyorlar. Kimisi Fethi Çokkeser’in çalıştırdığı Diyarbakır’a gidiyor, kimisi de ikbal bekledikleri, ya da maddi imkânları olana kulüplere… Neticede profesyonel futbolcu bunlar. Onlar da ekmeğinin peşindeler.
Sen takımı perişan eder, oyuncuları aç bırakırsan, sen küme düşmesi için her türlü oyuna çanak tutarsan, alacağına-tahsil edeceğine şahin iken, borçlularına ve kendi oyuncularına ödeme konusunda cimri davranırsan, olacağı bu…
Ekmek verme, haraçlık verme bakalım kendi öz evladına, sana nasıl sırtarıyor, dişini gösteriyor.
Futbolcu da babanızın oğlu değil netice itibariyle.
Gidecek, kaçacak. Kendini geliştirecek, daha iyi kulüplere, daha maddi imkanı olan takımlarda kendini gösterecek, klasını konuşturup, süper lig takımlarına kapağı atacak. Bu her futbolcunun hayali iken, aç koyduğun, harçlığını vermediğin oyuncudan başarı, yüksek performans bekleyemezsin.
Düşenin dostu olmaz. Allah düşürmesin. Düştün müydü, bir değil, birkaç tekme vurmak için sıraya giren çok olur.
Yeter ki düşme!
Düşersen, kalkman zor olur!
Direneceksin, karşı koyacaksın, efor sarf edeceksin, ama düşmeyeceksin, yıkılmayacaksın!
Düşersen, işte halin, işte kılığın!
Baban bile arkanda durmaz, kaldı ki kulüp yetkilileri. Çünkü onlar da canı derdine düşmüş. Onlar da kaçacak delik arıyorlar, bulsalar fırsatını gemiyi terk eden ilk onlar olacak.
Çünkü gemideki delik büyüdü, ha ire su almaya devam ediyor.