Maşallah uyanık milletiz. Herkesi kör, sağır ve aptal sanır, kendimizi alıp yücelere yığarız da, millet de yutuyor zanneder. Özellikle siyasiler, bürokratlar ve kendini uyanık zanneden sivil toplum kuruluşlarına kalırsa, herkes salak, herkes aptal, herkes dangalak, bir tek kendileri akıllı, uyanık.
Gazeteci bir soru sorar, gerçeklerle alakalı. Muhatabı kıvırır, lafı dolaştırır, bin dereden su getirir, gerçeğin kıyısına bile yaklaşmadan, kaçamak güreşir, alakasız cevaplar verir, sonra da yutturdum zanneder ki, asıl aptal kendisidir.
Yazarsın, doğruları döşenirsin, doğru olduğunu bildiği halde itiraz eder, karşı çıkar, yalanlamaya çalışır bir de seni tehdit eder.
Uyanık ya, gözü açık ya!
*
Mafya babası haraçlarını toplaması için yeni bir tetikçi tutar. Seçtiği adam sağır ve dilsizdir. Çünkü baba, bu tetikçi yakalanırsa polise fazla bir şey anlatması mümkün değildir diye düşünür. Sözde akıllı ve uyanık ya…
Baba, bir gün ödemelerin geciktiğini fark etti ve tetikçiyi odasına aldırttı. Bir de işaret dilini bilen tercüman buldular. Tercüman işaretlerle sordu:
“Para nerede?”
Sağır ve dilsiz tetikçi, işaretle cevap verir: “Ne parası, benim paradan-maradan haberim yok. Neden bahsettiğinizi anlamıyorum.” Tercüman da bunu baba’ya tercüme eder; “Neden bahsettiğinizi anlamıyormuş!”
Baba, 38’lik tabancayı koltuk altından çıkarıp sağır ve dilsizin beynine dayar:
“Şimdi sor bakalım, paralar neredeymiş!”
Tercüman işaretle sorar; “Paralar nerede?”
Sağır ve dilsiz kan ter içinde işaretle cevap verir: “Şehir merkezindeki parkta, büyük heykelden sola dönünce, sağdan 3. ağacın kovuğunda yüz bin dolar var!”
“Ne söyledi?” der baba.
Tercüman cevap verir: “Dedi ki, hâlâ neden bahsettiğinizi anlamıyormuş, ayrıca o tetiği çekmek de biraz cesaret istermiş!”
*
“Ben gazeteciyim, istediğimi yazarım, asarım-keserim, ben yazarsam yer yerinden oynar, yazdığım adam Maraş’ı terk eder, ben yazarsam kıyamet kopar!” diyenlere ithaf olunur.