Hal hatır sormak hak getire. Ne yedin, ne içtin, sormazlar da, aklına düşmüştür bir yerde, bir şekilde, aklından geçen ilk ismi fısıldar kulağına, ya da yazısında.
Bir yazı yazınca, telefonla ararlar, ya da gördüklerinde sorarlar, olmadı msn.den cevap beklerler, “Dün yazını okuduk da, kime bindirdin öyle, falan mı, feşmekan mı? Hı, kimdi o yerden yere çaldığın!”
Mutlaka ararlar, sorarlar, meraklıları…
Mutlaka birine yamamak zorundalar.
İlla ki biri olacak yazının içinde. Hadi, isim de vereyim. Balçiçek Pamir’in yazısından esinlenerek, alıntı yaparak yazdım. Haber Türk yazarı sayın Pamir’in yazısının bizimle, Kahramanmaraş ile ne alakası var ki?
*
Mecbur musunuz yazının biri veya birileri ile ilişkilendirmeye, bağlantı kurmaya.
Alakasız isimleri, ilgisi ve bağı olmayan olayları getirir dayarlar gözünün önüne.
“Aha işte, sen şunu kast ettin!”
Yemin etsen, başın ağrımaz! Yok desen, ikna etmeye çalışsan nafile, ön yargılıdır, ya da geçmişte karşılıklı birkaç didişmeye şahit olmuştur, “Tamam canım, benim dediğim isim, daha yazıyı tamamlamadan anladım. Hem de şıp diye… Kesin O’ndan bahsetmiştir”
Ya da daha senin yazının mürekkebi kurumadan, okuyan birkaç kişiyi bulmadan telefon trafiği işlemeye başlar, “Bak, bir de adamım diyordun, beni sever diye yanında gezdiriyordun, adam sana bir bindirmiş ki, akıllara ziyan! Oku da bak, ama merak etme, ben anın hahını avucuna veririm, öyle bir yazı yazarım ki, sokağa çıkmaz ederim!”
*
Yazarlar, çizerler…
Maşallah memlekette eli kalem tutan adam çok! Yazdıkça kalemlerinden kan damlayan, eleştirince madara eden, yeri yerinden oynatan, memlekete sığdırmaz eden…
Birilerini kast edecek olsak, isim de yazarız.
Yazdık da…
Kimseden çekinmeyiz, gocunmayız.
Ama aradaki bazı fesatlar, fitneyi meslek edinenler, birilerine gaz verip üzerimize salarsa, benim de biber gazı taşıdığımı bilsinler, yeter!