Koruması tabi ki olacak. İnsanların can güvenliğinin olmadığı, özellikle terörün cirit attığı ülkemizin Doğu ve Güneydoğu'sunda olup da korumasız gezebilmek, her babayiğidin harcı değil. Hal böyle olunca, bizi temsil eden ve yöneten insanların korunması elzem.
Buraya kadar sorun yok!
Yok da, sayın Ünal'ın korumalarının daha dün Arsan Center'a basın mensuplarına uyguladığı hareket doğrusu bizleri üzdü. Kraldan çok kralcı kesilmeleri hoş değildi. Basın mensupları iterek, onların çalışmalarını engellemek istercesine, rahat ortam sağlamaları gerekirken, müdahale ederek, gereksiz çıkışlar yaparak, el hareketleriyle, yüzlerindeki çirkin ifadeyle, bakışlarıyla ve mimikleriyle sanki bizleri dövecekmiş gibiydiler.
*
"çek elini..." dediğimi hatırlıyorum. Görüyor, elimizde fotoğraf makinası, basın mensubu olduğumuz belli. Kaldı ki sayın Ünal bize yaklaşıyor, bizimle konuşuyor, elimizi sıkıyor, korumaları ise aramıza etten duvar örmek istercesine, görüşmelerimizi, konuşmalarımızı engellemek istercesine, el kol hareketleriyle itici olduklarını unutmasınlar!
Sonra... Kimi kimden koruyorsunuz? Burası Hakkâri değil, burası Şırnak değil, burası Diyarbakır değil. Önce Kahramanmaraş'ın bir tarihi, sosyal ve toplumsal fotoğrafını çekip öyle gelecektin, beni, bizi tanıyacak, sonra da sayın bakanı korumak adına adam gibi görevini yapacaktın!
İtmeden, itelemeden, kırıcı olmadan, bakışlarında rahatsız etmeden, azarlamadan...
Sayın Ünal'ı korumak, her türlü tehlikeye karşı tedbiri olmak tabi ki hakkınız, göreviniz. Ama Müslüman mahallesinde salyangoz satmayın ve bizi bakanımızla baş başa bırakın!
O kadar!