Özellikle seçimler döneminde, köşe yazarlarının işi daha da zorlaşır. Kime, hangi gerekçelerle yanaşacaklarını, uzak duracaklarını bilemeyen köşe yazarları, bazen iki arada bir derede kalırlar ki, bu onlar için sonun başlangıcı demektir.
Yandaş ve candaş olup olmamak arasında gidip gelen köşe yazarları, bir tercih yapmak zorunda. Omurgalı duran, dik duruş sergileyen, ilkelerinden taviz vermeyen tavırlar güden, yazıları ve önerileri yanında gazetelerinin ve sitelerinin ekonomik boyutunu da düşünmek zorundalar.
Ya sevecekler, ya terk edip gidecekler.
*
Örneğin, birilerine, biri siyasi iradeye, ya da herhangi bir başkana muhalifsin. Mesela dedik… Önce uyarılırsın. Ha, büyüklerin nasihatlarına kulak verirsen, paçayı kurtarma şansın var. Yok dediğim dedik, çaldığım düdük dersen, inatlaşırsan, zıt gidersen, sahibine kızmış dana gibi ayağını yere sürüp büyüklerine tos atacakmış gibi yaparsan, bir şekilde hakkından gelirler senin…
Hatta ve hatta işin içine Ahırdağı bile girer!
Başka nelerin gireceğini siz tahmin edersiniz artık.
*
Öyleleri de var ki, reklamım olsun, şanım yürüsün diye, boş buldukları gazete sayfalarında kendilerini teşhir ederler, olmadıysa bayrağı internet üzerinden sallamaya çalışırlar ki, tutunmaları hiç de mümkün olamıyor bazen.
Yok eğer, inatlaşmaz, aksi hareket etmez, dümen suyuna gider, idare-i maslahatçı olursan, ‘canın sağ olsun başkanım, ne dersen o olur!’ yalakalığına merhaba dersen, gazeten de çok satar, sen de rahat edersin, eh, karşıdaki de eşşek değil ya, cebine üç-beş kuruş atıverir.
Ancak çarşıda-pazarda kaç kişi selam verir, arkandan ne söylerler, onu da sen tahmin ediver!